Με τον κινεζικό κατασκευαστικό κολοσσό Ever Grande να βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης πολλοί είναι εκείνοι που παραλληλίζουν την κατάσταση με την περίπτωση της Lehman Brothers, η πτώχευση της οποίας προκάλεσε παγκόσμια οικονομικό σεισμό το 2008. Ωστόσο, τα πράγματα στην περίπτωση της κινεζικής εταιρείας δείχνουν διαφορετικά.
Η Lehman Brothers τότε αφέθηκε να καταρρεύσει. Δεν παρενέβη το αμερικανικό δημόσιο για να τη διασώσει, πιστεύοντας, κάκιστα, οτι οι συνέπειες στην αμερικάνικη οικονομία κατ’ αρχάς, αλλά και στην παγκόσμια οικονομία στη συνέχεια, θα ήταν αμελητέες. Αποδείχθηκε οτι δεν ήταν καθόλου αμελητέες. Μάλιστα πολλές ευθύνες αποδόθηκαν στον τότε υπουργό οικονομικών Henry Paulson ο οποίος ήταν εντελώς αντίθετος με την χρησιμοποίηση δημοσίου χρήματος προκειμένου να γίνει η διάσωση, φοβούμενος μη του μείνει η ονομασία ‘Mr Bailout’. Απλά αναφέρω ότι ο Henry Paulson πριν αναλάβει το υπουργείο οικονομικών ήταν CEO της Goldman Sachs κύριου ανταγωνιστή της Lehman Brothers στην επενδυτική τραπεζική. Επίσης η Lehman Brothers ήταν επενδυτική τράπεζα με επενδύσεις σε πολύπλοκα χρηματοπιστωτικά προϊόντα υψηλής μόχλευσης στα οποία κανείς δεν γνώριζε ποιο ήταν το πραγματικό ύψος και ποιες άλλες επιχειρήσεις του τραπεζικού τομέα ήταν εκτεθειμένες. Τι σχέση έχει μια επενδυτική τράπεζα με μια κατασκευαστική επιχείρηση ως προς τη μόχλευση και την έκθεση στο κίνδυνο;
Σε αυτή την περίπτωση σήμερα, έχουμε και τη γνώση, αλλά έχουμε και μια εταιρία η οποία μπορεί να έχει υψηλά χρέη και να βρίσκεται στα πρόθυρα της αθέτησης πληρωμών, αλλά βρίσκεται σε μία οικονομία η οποία είναι η κινέζικη και το καθεστώς της Κίνας δεν εχει καμία σχέση και τα λεγόμενα φιλελεύθερα καθεστώτα της Δύσης. Δηλαδή, οι παρεμβάσεις μπορεί να είναι πιο άμεσες, πιο έντονες και πιο ευθείες.
Mε δεδομένο οτι η Κίνα βρίσκεται σε μια έντονη αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ όσον αφορά στο εμπόριο, στις επενδύσεις, στις γεωοικονομικές εξελίξεις αλλά και στα γεωπολιτικά γεγονότα, έχω την εντύπωση οτι είναι πάρα πολύ δύσκολο για την κυβέρνηση του Πεκίνου να αφήσει μία εταιρεία να καταρρεύσει. Επομένως, με τον Α ή Β τρόπο, με τη μία ή την άλλη μορφή, λίαν συντόμως θα επέλθει μια παρέμβαση του κινέζικου δημοσίου το οποίο μπορεί να τη διασώσει είτε μερικώς, είτε ολοκληρωτικά, μπορεί να τη διασπάσει, ποια μορφή θα πάρει δεν ξέρουμε. Σαφέστατα στο εσωτερικό της Κίνας θα υπάρχουν συνέπειες γιατί πρόκειται για μεγάλη εταιρεία, εχει 250.000 εργαζόμενους, τα χρέη της είναι περίπου 308 δισεκατομμύρια, περιμένουν από αυτήν σπίτια 1.400.000 κινέζοι πολίτες που έχουν δώσει τα χρήματά τους, άλλοι έχουν δώσει τα χρήματά τους για τα αγοράσουν τα εταιρικά τους ομόλογα και κινδυνεύουν να τα χάσουν συνολικά.. Επομένως θα υπάρξει μια μεγάλη αναταραχή στην κινέζικη οικονομία.. Θεωρώ λοιπόν οτι θα υπάρξει κάποια παρέμβαση. Δεν γνωρίζουμε Θα δούμε με ποια μορφή.
Από τις υπάρχουσες πληροφορίες η κινέζικη ηγεσία κατ’ αρχάς θα προχωρήσει στη εγγύηση όλων των χρεών που κατέχουν οι κινέζοι αγοραστές των κατοικιών από την Ever Grande, και βρίσκονται σε αναμονή για την παραλαβή τους. Η κίνηση αυτή αφενός θα λειτουργήσει καθησυχαστικά ως προς τις πιθανές κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και θα ενισχύσει τις θετικές προσδοκίες για μια συνολικότερη επέμβαση του κινέζικου κράτους σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη. Παράλληλα, πιστεύεται, ότι θα βοηθήσει και στο γενικότερο κλίμα στο οποίο εντάσσονται οι ενέργειες της ίδιας της εταιρίας προκειμένου να εξέλθει από τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει.
Η λύση του ζητήματος της Ever Grande φαίνεται ότι αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να συνδυαστεί με την επίτευξη σειράς στόχων που έχει ήδη θέσει η κινέζικη ηγεσία από το 2020.
Πρώτος μεταξύ αυτών, ο σημαντικός περιορισμός του ρυθμού αύξησης του δανεισμού στον τομέα του Real Estate και ειδικά των κατοικιών, με τρόπο που να μην διογκώνεται η υπάρχουσα φούσκα αλλά και να μην μειώνεται με τρόπο που θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στην οικονομία και στην κοινωνία. Ο τομέας του Real Estate, συμμετέχει περίπου με 25,0% στο σχηματισμό του κινέζικου ΑΕΠ. Πρόκειται για μια κατάσταση που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «κανονική», αλλά θα μπορούσε να δικαιολογηθεί από την ανάγκη δημιουργίας νέων κατοικιών λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης από την ύπαιθρο στις μεγάλες πόλεις . Τα τελευταία 30 χρόνια 600 εκατομμύρια κινέζοι μετανάστευσαν στις μεγάλες πόλεις. Έτσι το Real Estate μετατράπηκε σε πρώτη επενδυτική επιλογή των κινέζικων νοικοκυριών, των οποίων οι άμεσες και έμμεσες επενδύσεις κατέχουν το 8,0% των περιουσιακών τους στοιχείων, σε σύγκριση με το 30,0% των νοικοκυριών στις ΗΠΑ.
Δεύτερος στόχος αποτελεί η συγκράτηση της ανόδου των τιμών των κατοικιών, ειδικά στις περιοχές του Πεκίνου και των παραθαλάσσιων πόλεων της Κίνας, στις οποίες τα χαμηλά μεσαία στρώματα είναι σχεδόν αδύνατον να μπορέσουν να αγοράσουν κάποια κατοικία.
Σύμφωνα με τα παραπάνω φρόνιμο είναι να περιμένουμε τις εξελίξεις χωρίς ανόητες κινδυνολογίες επιφανειακών δημοσιογραφικών αναγνώσεων, που μπορεί να είναι καλοπροαίρετες αλλά και κακοπροαίρετες . Τελικά συνήθως αποδεικνύονται εξυπηρετούσες ιδιοτελή συμφέροντα.
