1.
«Η Ελλάδα δεν θα έχει κανένα πρόβλημα
με την εξυπηρέτηση του χρέους της τα επόμενα δέκα χρόνια» δήλωσε ο Γερμανός
υπουργός Οικονομικών στο 26ο Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Συνέδριο της Φρανκφούρτης.
Ουδέν ψευδέστερον : Οι ανάγκες εξυπηρέτησης και αναχρηματοδότησης του χρέους
το 2019 –πρώτος χρόνος μετά τη λήξη του μνημονίου Τσίπρα– είναι περίπου 20 δισ.
ευρώ (10,5 δισ. ευρώ ομόλογα, 3,5 δισ. ευρώ δάνεια, 6 δισ. ευρώ τόκοι – μόνο τα
δάνεια μπορεί να μετακυλίσουν). Ακόμη και με πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%, το
οποίο καλύπτει την πληρωμή τόκων , η κυβέρνηση πρέπει να είναι σε θέση να
αντλήσει 12-14 δισ. ευρώ με χαμηλό επιτόκιο – η έξοδος στις αγορές σηματοδοτεί
μεν την έξοδο από την κρίση, όμως ανταλλάσσει «φθηνό» χρέος προς τους εταίρους
με «ακριβότερο» των αγορών. Και αυτό συμβαίνει και τα υπόλοιπα έτη μέχρι το
2048. Όμως ας μείνουμε στη δεκαετία που αναφέρει ο Σόϊμπλε. Από το 2022 , που
λήγει η περίοδος χάριτος για τη μη καταβολή τόκων σε σειρά δανείων ούτε το
πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% είναι αρκετό για την αποπληρωμή τους. Σύμφωνα με
έγκυρους υπολογισμούς οι πληρωμή τόκων αυξάνονται σημαντικότατα την περίοδο
2021-2026 (Πίνακας 1).
|
Έτος
|
Χρεολύσια
|
Τόκοι
|
|
|
2021
|
7,169
|
10,956
|
|
|
2022
|
8,873
|
24,489
|
|
|
2023
|
11,186
|
17,551
|
|
|
2024
|
10,864
|
13,641
|
|
|
2025
|
8,795
|
9,03
|
|
|
2026
|
8,569
|
8,642
|
|
2.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θεωρεί επίσης ότι οι Έλληνες «ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Έχουν
σε σχέση με το ΑΕΠ τους σημαντικά υψηλότερες κοινωνικές παροχές και συντάξεις
από ό,τι για παράδειγμα οι γερμανοί πολίτες».
Η πρώτη εύκολη απάντηση δίνεται από τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat.
Σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ζουν πάνω από ένας στους τρεις
κατοίκους στην Ελλάδα και κατά μέσο όρο ένας στους τέσσερις στην ΕΕ, σύμφωνα με
τα στοιχεία του 2015, που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Eurostat.
Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, το 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της
φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 35,7% του πληθυσμού (3,8 εκατ.
άνθρωποι), έναντι 28,1% το 2008.
Στην ΕΕ, το αντίστοιχο ποσοστό επανήλθε το 2015 στα επίπεδα του 2008, δηλαδή
στο 23,7% (118,8 εκατ. άνθρωποι).
Σύμφωνα με τη Eurostat, ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή
κοινωνικού αποκλεισμού όταν αντιμετωπίζει μία ή περισσότερες από τις παρακάτω
προβληματικές καταστάσεις: Είτε θεωρείται φτωχός (δηλαδή έχει εισοδήματα
μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος), είτε ζει σε κατάσταση ένδειας
(δηλαδή στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε
στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις), είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον
κίνδυνο της ανεργίας (δηλαδή σε οικογένεια που κανένα μέλος της δεν έχει
«κανονική δουλειά»).
Ως προς την Ελλάδα, σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 21,4% του πληθυσμού, σε
συνθήκες ένδειας το 22,2%, ενώ ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της
ανεργίας το 16,8% του πληθυσμού. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην ΕΕ είναι
17,3%, 8,1% και 10,5%.
3.
«Αυτό το οποίο δεν γίνεται είναι ότι
η Ελλάδα δεν εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, στα εργασιακά
και τους κανόνες οι οποίοι διέπουν την αγορά της, όλες όσες (μεταρρυθμίσεις)
δηλαδή συμβάλουν στην ανάπτυξη (της ελληνικής οικονομίας) και για τις οποίες
έχει δεσμευτεί για ίδιο το συμφέρον της» είπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως , σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, στις μεταρρυθμίσεις.
Άλλωστε για να δίνονται τα δάνεια από τους δανειστές βασική προϋπόθεση είναι η
εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Το πρόβλημα εδώ είναι διπλό: σειρά μεταρρυθμίσεων
είναι εντελώς σε λανθασμένη κατεύθυνση δεδομένου ότι δεν συμβάλλουν καθόλου
στην μεγέθυνση της οικονομίας και παράλληλα δεν είναι δυνατόν να αποδώσουν ,
όποιες μεταρρυθμίσεις βρίσκονται σε σωστή κατεύθυνση, από μόνες τους , χωρίς τις
απαιτούμενες υποβοηθητικές πολιτικές ανάπτυξης από τη μεριά της ζήτησης.
4.
Η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική βίαιης συρρίκνωσης του ΑΕΠ, (δείτε ότι
το πρώτο Μνημόνιο υπολόγιζε ύφεση – συρρίκνωση του ΑΕΠ περίπου 7,0% για δύο
χρόνια και έχουμε φθάσει στο 25,0%) διογκώνει τις κοινωνικές δαπάνες ως % ΑΕΠ
παρότι αυτές έχουν μειωθεί συντριπτικά σε απόλυτα νούμερα. Συντάξεις, προνοιακά
επιδόματα, επιχορηγήσεις διαφόρων φορέων έχουν υποστεί συρρίκνωση που αγγίζει
και το 50,0%, με αποτέλεσμα τα στοιχεία που αναφέρονται στο σημείο 2 παραπάνω.
Αν συνεχιστεί η παραπάνω οικονομική πολιτική η συρρίκνωση θα συνεχιστεί και οι
Έλληνες θα κατρακυλήσουν αναφορικά με το επίπεδο ευημερίας σε βαλκανικές συντεταγμένες.
