Για ακόμη μια φορά την αισιοδοξία τους για την επίτευξη συμφωνίας μέχρι το
τέλος του μήνα εξέφρασαν την Παρασκευή ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο
κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Παράλληλα όμως ευρωπαίοι αξιωματούχοι με γνώση των διαπραγματεύσεων
υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο και η γερμανίδα καγκελάριος δηλώνει ότι πρέπει
να γίνει πολύ δουλειά ακόμα.
Όλες οι πλευρές, πάντως, φαίνεται ότι
συμφωνούν στο ότι τα χρονικά περιθώρια εκπνέουν. Ανεξαρτήτως επομένως των σχετικών δηλώσεων των δύο πλευρών . το
σημείο κλειδί της διαπραγμάτευσης είναι ότι ο χρόνος πλησιάζει προς τη λήξη
του. Επομένως το τελείωμα του χρόνου επιβάλλει και στις δύο πλευρές την έντονη
παρουσία του καθορίζοντας συγχρόνως και τις υπάρχουσες επιλογές.
Τώρα η εκπεφρασμένη θέση και των δύο πλευρών είναι η κατάληξη σε συμφωνία
και η από κοινού εύρεση λύσης. Συνεπώς υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο εντός του
οποίου διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις.
Η ελληνική πλευρά επιδιώκει πλέον μια μακροχρόνια συμφωνία, η οποία εκτός της
αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ζητημάτων (με όλο το πλέγμα των μεταβλητών που
επιδρούν σε αυτά), την κάλυψη των χρηματοδοτικών της υποχρεώσεων ( θέτοντας
πλέον το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους ως αξεχώριστο μέρος) και την
χάραξη ενός αναπτυξιακού προγράμματος της ελληνικής οικονομίας. Στο τελευταίο θα συμπεριλαμβάνονται επεμβάσεις στη μεριά της
ζήτησης (επενδύσεις και κατανάλωση) καθώς και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (φορολογικά
ζητήματα, ασφαλιστικό πρόβλημα) που θα συνάδουν αποτελεσματικά στην αναπτυξιακή
προοπτική της ελληνικής οικονομίας.
Ο πανδαμάτωρ χρόνος αφενός και η εκπεφρασμένη θέση και των δύο πλευρών για
συμφωνία, επιτρέπει να πιθανολογήσουμε (με σχετικά υψηλό βαθμό πιθανότητας) ότι
οι εξελίξεις θα είναι οι παρακάτω:
Συμφωνία μέσα στον Ιούνιο, μεταξύ της
ελληνικής κυβέρνησης στα θέματα που υπάρχει σύγκλιση απόψεων (δημοσιονομικά, ιδιωτικοποιήσεις, φορολογικά
κτλ), όμως ενταγμένη σε ένα γενικότερο πλαίσιο μακροχρόνιας συμφωνίας η οποία
θα επιχειρηθεί να κλείσει μέχρι το Σεπτέμβριο – Οκτώβριο και στην οποία θα
συμπεριληφθούν όλα τα υπόλοιπα.
Με τον τρόπο αυτό , θα δοθεί η δυνατότητα η Ελλάδα να λάβει περίπου 5,6 δις
ευρώ (1,8 από τον EFSF,1,9
από τα κέρδη της ΕΚΤ το 2014 και άλλα τόσα για το 2015) ώστε να ανταπεξέλθει στις
υποχρεώσεις της κυρίως προς την ΕΚΤ (Ιούλιο – Αύγουστο 6,7 δις ευρώ) .
Συγχρόνως τα έσοδα του προϋπολογισμού την περίοδο Ιουνίου- Αυγούστου θα είναι
αυξημένα συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ανακούφιση των δημοσίων εσόδων.
Παράλληλα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, η ΕΚΤ να δεχθεί εκ νέου την αποδοχή των
ελληνικών ομολόγων ως ενεχύρων, να αυξηθεί ο όγκος έκδοσης των εντόκων γραμματίων
του δημοσίου και τέλος να ενταχθεί η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Όλα τα παραπάνω θα επισπεύσουν την σταδιακή αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην
αγορά και μαζί με τον τουρισμό θα επιταχύνουν τις διαδικασίες μεγέθυνσης της οικονομίας.
Η σωστή εκμετάλλευση όλων αυτών των παραγόντων αποτελεί ίσως μοναδική ευκαιρία για την κυβέρνηση να
επεξεργασθεί και να παρουσιάσει το αναπτυξιακό πρόγραμμα της εν μέσω
διαμορφούμενων θετικών προσδοκιών.
