«θύμωσε ο Αγάς με τη γυναίκα του…. και έκοψε…»

Τις τελευταίες ημέρες  είδε το φως της δημοσιότητας  μια πρόταση 
σύμφωνα με την οποία οι πραγματικές ανάγκες κεφαλαιοποίησης  του 
ευρισκόμενου  σε κατάσταση ζόμπι ,
διαπλεκόμενου ελληνικού τραπεζικού συστήματος , θα φθάσουν τα 50 δις ευρώ. Με
δεδομένη αυτή την προοπτική  αλλά και την
μέχρι  σήμερα αποτυχία της ακολουθούμενης
ανακεφαλαιοποίησης  θα πρέπει να παραδοθούν
οι ελληνικές τράπεζες στην ΕΚΤ η οποία θα καταδείξει τις μαύρες τρύπες των
ελληνικών τραπεζών , θα αναλάβει να τις εκκαθαρίσει και στη συνέχεια  να τις παραδώσει αμόλυντες στη συνέχεια στην
ελληνική οικονομία.

Αυθόρμητα μου ήλθε στο μυαλό μου η γνωστή φράση «θύμωσε ο
Αγάς με τη γυναίκα του …και για να την εκδικηθεί έκοψε τα αρχ… του». Το γιατί καρφώθηκε
στο μυαλό μου η συγκεκριμένη φράση οφείλεται στο ότι όσοι κάνουν την παραπάνω
πρόταση φαίνεται ότι διακατέχονται από (σωστή)οργή για όλα όσα εξελίσσονται στο
ελληνικό τραπεζικό σύστημα η οποία όμως αντί να οδηγεί σε μια νηφάλια αποτίμηση
όλων των αλληλοεξαρτώμενων παραγόντων του προβλήματος εξελίσσεται σε τύφλωση η
οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε εντελώς λανθασμένες ατραπούς. Εξηγούμε :
 

Κατ’ αρχάς σύμφωνα με όσα ισχύουν σήμερα στην ΕΕ για την
διάσωση των  τραπεζικών ιδρυμάτων (αφού
προηγουμένως περάσουν τη βάσανο της αποφυγής της πτώχευσης με ότι αυτό
συνεπάγεται πάλι με τους νέους κανόνες που ισχύουν στην ΕΕ) η μεθοδολογία που
θα χρησιμοποιηθεί είναι αυτή της «εσωτερικής διάσωσης» (το γνωστό bail in)και όχι η «εξωτερική
διάσωση» (το γνωστό bail out).  Τούτο σημαίνει ότι εκτός από τους μετόχους ,
κατόχους τραπεζικών ομολόγων και οι καταθέσεις θα υποστούν τις προδιαγραφόμενες
συνέπειες δεδομένου ότι για να καλυφθούν οι ανάγκες ύψους  50 δις ευρώ  δεν αρκούν τα ίδια κεφάλαια και τα τραπεζικά ομόλογα.

Επίσης εντυπωσιάζει η πεποίθηση, στην οποία εδράζεται η
πρόταση, σχετικά με την ακεραιότητα , τη μη – διαπλοκή και τη διαφάνεια του
ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και των κεντρικών του φορέων , μιας και
όλα  εκεί  λειτουργούν με απόλυτη καθαρότητα.  Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς
επί αυτού όταν είναι γνωστός ο τρόπος 
λειτουργίας  και τα προβλήματα
διαφάνειας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος 
καθώς και οι σημερινές κεφαλαιακές του ανάγκες. Με απλά λόγια για να
αποφύγουμε την υπάρχουσα κατάσταση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα το
παραδίδουμε σε χειρότερα διαπλεκόμενους 
διαχειριστές.

 Η ηθικοκανονιστική
προσέγγιση της απόλυτης εκκαθάρισης  (θυμίζει έντονα πουριτανικές απόψεις περί
καθαρότητας) του τραπεζικού συστήματος μέσα σε μια νύκτα αποτελεί φενάκη διότι
απλά , κάτι τέτοιο ,δεν μπορεί να συμβεί , δεδομένου ότι το τραπεζικό σύστημα
είναι αναπόσπαστο μέρος του οικονομικού συστήματος το οποίο βρίσκεται συνεχώς
εν λειτουργία παράγοντας  θετικές ή
αρνητικές επιδράσεις  επί όλων των υποσυστημάτων
του. Επομένως δεν υφίσταται tabula rasa αλλά εξυγίανση (ή θάνατος) 
εν λειτουργία η οποία όμως προϋποθέτει τη λειτουργία της οικονομίας.  Συνεπώς η εκδοχή διάσωσης  η οποία κινείται με σταδιακό  βηματισμό δεν μπορεί να είναι λανθασμένη
.  

Όμως υπάρχει ένα μεγάλο
ζήτημα το οποίο θα πρέπει να είναι απόλυτα κατανοητό: το κόστος διάσωσης του
τραπεζικού συστήματος θα πρέπει στο προβλεπτό μέλλον να καταβληθεί με τους
νόμιμους τόκους από το ίδιο το τραπεζικό σύστημα .

 Παρακολουθήστε τι συνέβη  στις ΗΠΑ:

Η βοήθεια υποστήριξης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης προς τα
χρηματοπιστωτικά ιδρύματα  ανήλθε σε  205 δις δολάρια , τα περισσότερα των οποίων
έχουν ήδη εισπραχθεί , συγκεκριμένα τα 196 δις δολάρια.   Το Congressional  Budget Office(CBO)  εκτιμά ότι το καθαρό κέρδος από αυτή την
διαδικασία για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα είναι 17 δις δολάρια.

Αναλυτικότερα : το Υπουργείο Οικονομικών μέσω του
προγράμματος  Capital Purchase Program (CPP), του συνολικού  Troubled Asset Relief Program (TARP) απόκτησε προνομιούχες μετοχές
αξίας 205 δις δολάρια από 707 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα . Σύμφωνα με τα
στοιχεία  του CBO, τον Απρίλιο 2013 μόνο
προνομιούχες μετοχές ύψους  6 δις
δολαρίων (3% του συνόλου) δεν είχαν αποπληρωθεί ακόμη . Σύμφωνα με το πρόγραμμα
Capital Purchase Program
(CPP),οι
προνομιούχες μετοχές  απέδιδαν μέρισμα
5,0%  στο συνολικό ποσό για τα πέντε
πρώτα χρόνια και 9,0% για τα επόμενα. 
Επίσης οι συγκεκριμένες προνομιούχες μετοχές συνοδεύονταν από  warrants τα οποία έδιναν το δικαίωμα
στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση να αποκτήσει κοινές μετοχές σε ύψος 15,0% του
επενδυμένου ποσού σε προνομιούχες 
μετοχές. Η τιμή των  warrants
εξειδικευόταν στη μέση τιμή των κοινών μετοχών του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος
στις 20 προηγούμενες από την απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να ασκήσει το
δικαίωμά της. 

Επιπροσθέτως δύο τραπεζικά ιδρύματα ,
Citigroup και
 Bank
of America δέχθηκαν βοήθεια ύψους 20 δις
δολάρια το καθένα[(μέσω του Treasury’s
Targeted Investment Program
(TIP)] τα οποία έχουν επιστραφεί. Τα
υπολογιζόμενο κέρδος από αυτή την συναλλαγή για το αμερικανικό δημόσιο ανήλθε
σε 8 δις δολάρια.

Όσα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν ήταν δημόσια προμήθευαν
στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση με επιπλέον προνομιούχες μετοχές αντί για warrants.
Επίσης τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που είχαν δεχθεί βοήθεια διάσωσης ήταν
υποχρεωμένα να περιορίσουν τις αμοιβές των στελεχών, των μετόχων  και τον όγκο των κοινών μετοχών τις οποίες
μπορούσαν να επανακτήσουν.

Τα κέρδη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης προήλθαν : 22 δις
δολάρια από τις συναλλαγές με τραπεζικά ιδρύματα που πλήρωσαν τις υποχρεώσεις
τους.  Τα 7 δις δολάρια από αυτά προήλθαν
από την υπεραξία των κοινών μετοχών της Citigroup (η ομοσπονδιακή κυβέρνηση  άσκησε τα 
δικαιώματα της στα  warrants για
ποσό 25 δις δολάρια).

Επίσης απώλειες ύψους 3 δις δολαρίων από χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα τα οποία πτώχευσαν . Σε αυτές πρέπει να προστεθούν  2 δις δολάρια απώλειες από τη μείωση της
αξίας των προνομιούχων μετοχών οι οποίες παρακρατούνται  ακόμη από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Άρα  σε αυτό το σημείο
δεν μπορεί να υπάρξει καμία υποχώρηση. 
Τα χρήματα με τα οποία επιβαρύνθηκε το ελληνικό δημόσιο χρέος για την
ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος πρέπει να αποπληρωθούν από το ίδιο
το τραπεζικό σύστημα.