Σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο National Bureau of Economic Research υπογεγραμμένη από τους Anders Humlum και Emilie Vestergaard (LARGE LANGUAGE MODELS, SMALL LABOR MARKET EFFECTS, Working Paper 3777,http://www.nber.org/papers/w33777) εξετάστηκε οι επιπτώσεις από την είσοδο chatbots AI στην αγορά εργασίας της Δανίας, η οποία διαθέτει εξαιρετική υποδομή δεδομένων και μια ευέλικτη αγορά εργασίας.
Η μελέτη αναλύει πάνω από 25.000 εργαζόμενους σε 11 επαγγέλματα που εκτίθενται στη χρήση chatbots (από δημοσιογράφους μέχρι προγραμματιστές λογισμικού, από καθηγητές έως δικηγόρους), συνδέοντας τις απαντήσεις σε δύο μεγάλες έρευνες (τέλη 2023 και 2024) με διοικητικά δεδομένα για μισθούς, ώρες εργασίας και καθήκοντα. Είναι μια πλήρης ακτινογραφία και η αναφορά είναι σαφής: καμία σημαντική αλλαγή στο εισόδημα, τις ώρες ή την απασχόληση. Τα chatbots έχουν εισέλθει στον χώρο εργασίας, αλλά όχι στους μισθούς των εργαζομένων.
Οι ερευνητές τεκμηριώνουν ότι η υιοθέτηση είναι ταχεία: πάνω από το 80% των χρηστών σε εταιρείες που ενθαρρύνουν τη χρήση του. Οι εταιρείες επενδύουν σε ιδιόκτητα μοντέλα, οργανώνουν μαθήματα, επαναπροσδιορίζουν εργασίες. Η υιοθέτηση δεν είναι μόνο από κάτω προς τα πάνω: καθοδηγείται όλο και περισσότερο από τα πάνω, με θετικές επιπτώσεις στην ισότητα και τη διάδοση. Οι διαφορές φύλου και αρχαιότητας, για παράδειγμα, μειώνονται σημαντικά σε περιβάλλοντα όπου οι εργοδότες προωθούν ενεργά αυτά τα εργαλεία.
Ωστόσο, αυτή η αθόρυβη επανάσταση προκαλεί μόνο πολύ ισχνά αποτελέσματα : μέση εξοικονόμηση χρόνου 2,8 τοις εκατό ανά χρήστη, κάτι που απέχει πολύ από τα διψήφια ποσοστά παραγωγικότητας που τεκμηριώνονται σε πιο γνωστές πειραματικές μελέτες. Πώς γίνεται; Πρώτον, επειδή αυτές οι μελέτες επικεντρώνονται σε δραστηριότητες και επαγγέλματα υψηλής απόδοσης, ενώ η πραγματικότητα της απασχόλησης είναι πιο ποικίλη. Δεύτερον, επειδή εκτός εργαστηρίου λείπουν οι βέλτιστες συνθήκες: τα chatbots χρησιμοποιούνται περιστασιακά, συχνά επιφανειακά, και σπάνια ενσωματώνονται στις διαδικασίες παραγωγής.
Επομένως, η καρδιά του προβλήματος δεν είναι τεχνολογική, αλλά οργανωτική. Όπου οι εταιρείες επενδύουν στην εκπαίδευση και την αναδιοργάνωση των εργασιών, τα κέρδη αυξάνονται. Όπου τα chatbot παραμένουν πόρος που αφήνεται στην ατομική πρωτοβουλία, ο αντίκτυπος είναι αμελητέος.
Οι συγγραφείς μιλούν για μια «καμπύλη J-παραγωγικότητας»: πριν από το άλμα παραγωγικότητας υπάρχει μια επίπεδη καμπύλη, που αποτελείται από κόστος μάθησης, προσαρμογή και γνωστική τριβή. Η μετάβαση απαιτεί χρόνο και πάνω από όλα δύναμη θέληση
Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι φαίνεται να επιβεβαιώνουν την εικόνα: όταν ρωτήθηκαν “έχουν αλλάξει τα έσοδά σας τα chatbots;” Το 97% απαντά όχι. Ακόμη και στους πιο επιμελείς χρήστες, εκείνους που αναφέρουν ημερήσια εξοικονόμηση χρόνου μεγαλύτερη από μία ώρα, δεν παρατηρήθηκαν επιπτώσεις στους μισθούς. Η μετακύλιση —δηλαδή το μερίδιο της παραγωγικότητας που μεταφράζεται σε αυξήσεις μισθών— εκτιμάται μεταξύ 3% και 7%. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι καμπύλες μισθών παραμένουν επίπεδες.
Σε αντίθεση με αυτό που συνέβη στις αγορές ανεξάρτητων επαγγελματιών, όπου η ζήτηση για εύκολα αυτοματοποιήσιμες υπηρεσίες κατέρρευσε μετά την άφιξη του ChatGPT, η μελέτη της Δανίας δείχνει ότι σε δομημένα πλαίσια εργασίας ο αντίκτυπος είναι περιορισμένος. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις λόγοι: πολλά καθήκοντα δεν μπορούν να υποκατασταθούν πλήρως, οι συμβάσεις εργασίας επιβραδύνουν τους μετασχηματισμούς και οι εταιρείες δεν έχουν ακόμη επαναπροσδιορίσει την οριακή αξία του εργατικού δυναμικού που υποστηρίζεται από την τεχνητή νοημοσύνη.
Αλλά να είστε προσεκτικοί: η απουσία αποτελεσμάτων σήμερα δεν συνεπάγεται την απουσία αποτελεσμάτων αύριο. Η μελέτη δείχνει ότι τα chatbots δημιουργούν νέες εργασίες, ακόμη και για μη χρήστες. Περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους που συμμετέχουν σε «νέες» δραστηριότητες που σχετίζονται με το chatbot εκτελούν εργασίες που σχετίζονται με την ενσωμάτωση των εργαλείων αυτών στις ροές εργασίας, τη διαχείριση ποιότητας και τη συμμόρφωση. Είναι η σκοτεινή και αόρατη πλευρά της επανάστασης: η τεχνητή νοημοσύνη δεν αντικαθιστά, αλλά ζητά να μορφωθεί, να ελεγχθεί, να εξημερωθεί.
Συμπερασματικά, η μελέτη των Humlum και Vestergaard επιβραδύνει τις έντονες αφηγήσεις σχετικά με τον άμεσο αντίκτυπο της τεχνητής νοημοσύνης. Δεν αρνείται τις μετασχηματιστικές δυνατότητες της τεχνολογίας, αλλά τονίζει ότι χωρίς οργανωτικές επενδύσεις, επαναπροσδιορισμό των καθηκόντων και συνοδευτικές πολιτικές, η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένας σβησμένος κινητήρας. Δεν είναι ακόμα η ώρα για δημιουργική καταστροφή. Είναι απλώς η ώρα της ησυχίας πριν από την καμπύλη.
Και σε αυτό το περίεργο μεσοδιάστημα μεταξύ του να λες και να κάνεις, προκύπτει το πιο ανησυχητικό γεγονός: η αποσύνδεση μεταξύ της αντιληπτής καινοτομίας και της πραγματικής μεταμόρφωσης. Η μηχανή προχωρά, αλλά ο κόσμος παραμένει εκεί. Όπως είπε ο Robert Solow περίφημα για τους υπολογιστές: «Βλέπω την εποχή των υπολογιστών παντού εκτός από τις στατιστικές παραγωγικότητας». Τώρα μπορούμε να τον ενημερώσουμε: “Βλέπω παντού γενετική τεχνητή νοημοσύνη. Εκτός από το μεροκάματο.”
