Ο Μακρόν επαναλαμβάνει την γνωστή πλέον θέση του – σε τακτά χρονικά διαστήματα- για την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων και άλλων κρατών μελών του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, αλλά όσο περισσότερο την επαναλαμβάνει τόσο λιγότερο αξιόπιστη γίνεται !!! Μάλιστα αυτό που κυκλοφορεί υπό τύπου αστείου είναι ότι ο πρόεδρος Μακρόν ουσιαστικά καλεί τους άλλους συμμάχους της Ουκρανίας «να οπλιστούμε και να πάτε στον πόλεμο» και επίσης τους καλεί να πολεμήσουν τους Ρώσους μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό!!! Το αστείο υπό μίαν έννοια ακουμπά και σε μια αντικειμενική βάση δεδομένου ότι η Γαλλία έχει τη μικρότερη προσφορά βοήθειας[1] – πάσης φύσεως- προς την Ουκρανία!!!
Μεγαλοστομίες του Γάλλου προέδρου ο οποίος ξαφνικά έγινε ιέρακας; Κάθε πολιτική ρητορεία βέβαια έχει και την εξήγησή της : στην περίπτωση του Γάλλου προέδρου η βασική εξήγηση που δίνεται έχει να κάνει με την εκδίωξη των γαλλικών στρατευμάτων από την περιοχή του Σαχέλ- του Νίγηρα, του Μάλι και της Μπουρκίνα Φάσο- και η αντικατάστασή τους από είτε απευθείας από ρωσικές δυνάμεις, είτε μέσω της Wagner.
Αυτή η «ταπείνωση» γίνεται αισθητή στο Μέγαρο των Ηλυσίων και ιδιαίτερα στον Μακρόν, ο οποίος, λένε οι αντίπαλοί του, έβλαψε τα εθνικά και επιχειρηματικά συμφέροντα της Γαλλίας στο εξωτερικό, και μάλιστα σε περιοχές οι οποίες παραδοσιακά βρίσκονταν στην επιρροή της.
Η δεύτερη εξήγηση της ρητορικής Μακρόν είναι ότι θέλει να χρησιμοποιήσει τον φόβο της ρωσικής απειλής για την Ευρώπη προκειμένου να βοηθήσει τη Γαλλία να αποκτήσει ηγετική θέση στην ηπειρωτική χώρα, ενισχυμένος από το γεγονός ότι μόνο το Παρίσι διαθέτει πυρηνικό αποτρεπτικό μέσο, στοιχείο που σε ένα πλαίσιο στρατιωτικής αντιπαράθεσης με μια τεράστια ατομική δύναμη όπως η Ρωσία θεωρητικά έχει αναμφίβολα το βάρος του, αλλά ουσιαστικά ελάχιστο ή καθόλου σε πραγματικό συσχετισμό πυρηνικής ισχύος.
Όλες οι χώρες της συμμαχίας (ΝΑΤΟ) έχουν διευκρινίσει ότι δεν θα στείλουν τα στρατεύματά τους για να πολεμήσουν στα χαρακώματα του Ντονμπάς με εξαίρεση την Πολωνία και τις Δημοκρατίες της Βαλτικής που δεν απέκλειαν μελλοντική άμεση εμπλοκή στη σύγκρουση. Κυκλοφόρησαν φήμες για ένα σύνταγμα Armèe de Terre έτοιμο να φύγει και κάποιες πληροφορίες ανέφεραν γαλλικά στρατεύματα στην περιοχή της Οδησσού[2]: τίποτα δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα εκτός από την παρουσία στο μέτωπο μερικών χιλιάδων ξένων μαχητών, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γεωργία , αλλά μέρος της Διεθνούς Λεγεώνας που πολεμά στο πλευρό του Κιέβου και που ορισμένες ρωσικές πηγές εκτιμούν σήμερα έχει περίπου 3.100 άνδρες.
Το Russian Foundation to Battle Injustice (καθόλου ουδέτερη πηγή) εκτιμά ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός στρατιωτών και αξιωματικών από κράτη μέλη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία: έως και 6.800, εκ των οποίων 2.500 Αμερικανοί, 1.900 Καναδοί, 1.100 Βρετανοί και περίπου 700 Γάλλοι που προσφέρουν συμβουλευτικές υπηρεσίες, εκπαίδευση, στις ουκρανικές διοικήσεις και ίσως ακόμη προχωρούν και σε επιχειρησιακές υπηρεσίες. Η ίδια πηγή πιστεύει επίσης ότι υπάρχουν περίπου 13.000 ξένοι «μισθοφόροι» που εκτελούν επίσης απευθείας εντολές που προέρχονται από δομές διοίκησης του ΝΑΤΟ. Ειρήσθω εν παρόδω, μισθοφόροι όπως αυτοί της Wagner …για να μην ξεχνιόμαστε!!!
Πέρα από την όποια πολιτική αξία έχουν οι δηλώσεις Μακρόν, (μάλλον φοβίζει τους ευρωπαίους πολίτες περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον) είναι και ανεπίκαιρες σε στρατιωτικό επίπεδο δεδομένης της κατάστασης που επικρατεί στο μέτωπο και του χρόνου που χρειάζεται να σταλούν μονάδες στην Ουκρανία. Οι πληροφορίες από το μέτωπο δεν είναι καθόλου καλές για την Ουκρανία. Παρατηρείται συνεχής υποχώρηση των ουκρανών κάτω από τη όλο και πιο ισχυρή πίεση των ρωσικών δυνάμεων.
Στον τομέα δυτικά της Avdiivka, η ρωσική προέλαση έχει ήδη οδηγήσει στην διάσπαση των ουκρανικών γραμμών. Το Κίεβο διέρρευσε ότι υπήρξε σύγχυση κατά την εναλλαγή των μονάδων της πρώτης γραμμής: οι μονάδες αποσύρθηκαν πριν από την άφιξη των αντικαταστατριών, αλλά όσοι έχουν εμπειρία από εμπόλεμες ζώνες ξέρουν ότι αυτό δεν συμβαίνει ποτέ, αντίθετα, οι παραδόσεις επί του πεδίου στις νέες αφίξεις γίνεται πριν οι πρώτες αποσυρθούν. Αν οι Ουκρανοί εγκατέλειψαν τις θέσεις τους δεν οφειλόταν σε παρεξήγηση αλλά επειδή κάποιες μονάδες διαλύθηκαν.
Μόνο τις τελευταίες ημέρες οι Ρώσοι διέρρηξαν τις εχθρικές γραμμές στην περιοχή του Ντόνετσκ, παίρνοντας το Ocheretyne και το Berdychi και προχωρώντας προς τον ποταμό Vovca όπου οι Ουκρανοί έχουν δημιουργήσει μια αμυντική γραμμή. Δυτικά του Μπαχμούτ οι Ρώσοι έφτασαν στα προάστια του Τσασίβ Γιαρ όπου οι Ουκρανοί υπερασπίζονται θέσεις με λίγα στρατεύματα και πυρομαχικά που είναι όλο και περισσότερο εκτεθειμένοι σε καταστροφικά εχθρικά πυρά από αέρα και πυροβολικό. Η πτώση της πόλης, όπου σύμφωνα με ουκρανικές πηγές έχουν απομείνει λιγότεροι από 700 από τους 12 χιλιάδες κατοίκους, θα άνοιγε το δρόμο για τους Ρώσους προς το Kramatorsk και την πλήρη κατάκτηση της περιοχής του Ντόνετσκ. Όταν το Μπαχμούτ έπεσε πριν από ένα χρόνο, οι στρατηγοί του Κιέβου δεν τρόμαξαν: πίσω τους ήταν το Τσασίβ Γιαρ, ένα φυσικό φρούριο σε έναν λόφο που προστατεύεται από το φράγμα του νερού του καναλιού. Στη συνέχεια, όμως, δεν υπάρχουν άλλα προπύργια: εάν το καταλάμβαναν, οι ταξιαρχίες της Μόσχας θα βρισκόντουσαν αντιμέτωπες με μια ανυπεράσπιστη πεδιάδα και την πιθανότητα να εξαπλωθούν σε μια τεράστια περιοχή του Donbass.
Το σενάριο είναι το ίδιο: τα μαχητικά-βομβαρδιστικά Sukhoi ρίχνουν πυρά αιωρούμενων βομβών από ασφαλή απόσταση, χωρίς αντίσταση επειδή το αντιαεροπορικό δεν έχει πια πυραύλους, και ισοπεδώνουν τις θέσεις των αμυνόμενων. Στη συνέχεια, υπάρχουν ώρες πυροβολισμών. τότε κινούνται τα τανκς και τα τεθωρακισμένα και μεταφέρουν το πεζικό κάτω από τα χαρακώματα.
Οι Ρώσοι, από την άλλη πλευρά, προχωρούν σε όλη τη γραμμή, με αργή εξάντληση της ουκρανικής αντίστασης που τους επιτρέπει να εντοπίζουν τα αδύνατα σημεία και αποφεύγουν να ξεσκεπάσουν τις προθέσεις τους: δεν είναι γνωστό πού και πότε θα συγκεντρώσουν την ελίτ των στρατευμάτων. Οι ανησυχίες δεν αφορούν μόνο το Donbass, αλλά και τον τομέα Zaporizhzhia – νοτιότερα, όπου τα ερείπια του Robotyne καταλαμβάνονται από εισβολείς – και την περιοχή Kharkiv, η οποία εδώ και μερικές μέρες δέχεται σφοδρή επίθεση (χωρίς όμως να γνωρίζουμε αν είναι ο επόμενος στρατηγικός στόχος, ή απλά είναι μια κίνηση αντιπερισπασμού προκειμένου να αναγκάσει το Κίεβο να ενισχύσει τη φρουρά, μεταφέροντας στρατεύματα από το μέτωπο του Donbass.
Ο φόβος είναι ότι τα επιμέρους σημεία επίθεσης θα μπορούσαν να συγκλίνουν σε μια τεράστια λαβίδα, με έναν ελιγμό που θα παγίδευε τις ουκρανικές δυνάμεις στο Ντόνετσκ. Είναι ένας αγώνας ενάντια στο χρόνο, με την ελπίδα η βοήθεια που απελευθερώνει η Αμερική να φτάσει εγκαίρως.
Αλλά δεν είναι σαφές εάν ο αναμενόμενος εξοπλισμός των ΗΠΑ θα μπορέσει να βελτιώσει την κατάσταση. Το κύριο πρόβλημα δεν φαίνεται να είναι η έλλειψη βλημάτων πυροβολικού, γεγονός που έχει αναγκάσει τα πυρά των οβίδων να περιοριστούν δραστικά. Ούτε η ευθραυστότητα της αντιαεροπορικής ασπίδας, που έμεινε χωρίς πυρομαχικά για τους Patriots. Πάνω απ’ όλα, η έλλειψη στρατιωτών και οχυρώσεων βαραίνει πολύ: η κυβέρνηση του Ζελένσκι καθυστέρησε την κινητοποίηση άλλων νεοσύλλεκτων και περίμενε πολύ καιρό πριν ξεκινήσει τις εργασίες στην οχύρωση.
Με βάση ορισμένες προσομοιώσεις που εκτελούνται από την ουκρανική διοίκηση του Υπουργείου Άμυνας για να διατηρηθεί το μέτωπο, θα πρέπει να στρατολογηθούν ένα εκατομμύριο νεοσύλλεκτοι μέχρι το 2026, οι οποίοι στη συνέχεια θα πρέπει να εκπαιδευτούν και να εξοπλιστούν. Σύμφωνα με ορισμένους ανώτερους αξιωματικούς, ο ελάχιστος αριθμός προσωπικού που πρέπει να κινητοποιηθεί είναι 350.000 άνδρες: 100.000 για να καλύψουν τις απώλειες, 100.000 για τη δημιουργία εφεδρειών και τέλος 150.000 για να επιτραπεί η οριστική απόλυση όσων υπηρέτησαν συνεχώς από την αρχή του πόλεμος.
Ο νέος νόμος για την επιστράτευση που φέρνει τη στράτευση στα 25 χρόνια αυξάνει τις λιποταξίες και τη φυγή πολιτών σε ηλικία στράτευσης πέρα από τα σύνορα σε σημείο που μονάδες του εδαφικού στρατού έχουν αναπτυχθεί στα σύνορα με την Πολωνία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία για τη φύλαξη τους.
Ο διευθυντής του Κρατικού Δημογραφικού Ινστιτούτου της Ουκρανίας, Alexander Gladun, σήμανε τον κώδωνα του κινδύνου ότι η μείωση της ηλικίας στρατολόγησης από τα 27 στα 25 έτη θα περιλαμβάνει μια ήδη στενή ζώνη στο δημογραφικό δέντρο, δηλαδή τη γενιά που θα πρέπει να γυρίσει για να τεκνοποιήσει. Ο Gladun εκτιμά ότι έχουμε ήδη περάσει το σημείο μη επιστροφής της μη αναστρέψιμης δημογραφικής παρακμής.
Η δυσαρέσκεια των βετεράνων είναι επίσης ολοένα και πιο εμφανής καθώς ο νέος νόμος για την επιστράτευση απαγορεύει την απόλυση 70 χιλιάδων βετεράνων που βρίσκονται στην υπηρεσία για περισσότερα από τρία χρόνια.
Για όσους όπως ο Μακρόν ή ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτεμπεργκ, η Ουκρανία «δεν πρέπει να χάσει» τον πόλεμο και η Ρωσία «δεν πρέπει να τον κερδίσει», η ώρα της φλυαρίας φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος της. Ασφαλώς δεν λείπουν φυσίγγια για πυρκαγιά (με μεταφορική έννοια) προκειμένου να αποφευχθεί η αποστολή ευρωπαϊκών ταγμάτων στα χαρακώματα που είναι ανεπαρκώς εκπαιδευμένα στον συμβατικό πόλεμο και έχουν λίγα διαθέσιμα πυρομαχικά.
Στην πραγματικότητα, ορισμένα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης σκέφτονται να στείλουν πίσω στην πατρίδα τους άνδρες σε ηλικία στρατολόγησης (25-60 ετών) που είχαν εγκαταλείψει την Ουκρανία (πολλοί νεαροί άνδρες όταν ήταν ακόμη εκτός ηλικίας στρατολογίας) στην αρχή του πολέμου και έτσι πολύ ευπρόσδεκτοι ως πρόσφυγες, ικανοποιώντας τα αιτήματα της προεδρίας και του γενικού επιτελείου του Κιέβου και συνεχίζοντας να επιδιώκουν τον στόχο του πολέμου κατά των Ρώσων μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.
Επιπλέον, δύο πτυχές φαίνεται να αγνοούνται εντελώς: πρώτον, ότι η στρατολόγηση των Ουκρανών με τη βία δεν θα τους κάνει μαχητές, αλλά μόνο τροφή για κανόνια, και δεύτερον, πριν σκεφτούμε να στείλουμε ευρωπαϊκά στρατεύματα στην Ουκρανία, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πόσοι πεσόντες (οι δικοί μας, όχι Ουκρανοί) εκεί θεωρούνται αποδεκτοί από την κοινή μας γνώμη και την πολιτική τάξη.
Ερωτήματα που πρέπει να τεθούν όχι μόνο στη Γαλλία, δεδομένου ότι η επιθυμία να αυξηθεί η εμπλοκή στη σύγκρουση με τη Ρωσία, τουλάχιστον στα λόγια, φαίνεται να έχει περάσει και τη Μάγχη.
Αφού όρισε την αποστολή στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ως «επικίνδυνη κλιμάκωση», ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Κάμερον δήλωσε στη συνέχεια ότι είναι υπέρ της χρήσης όπλων που προμήθευσε το Λονδίνο στο Κίεβο για να χτυπηθούν στόχοι εντός της Ρωσίας, (η αναφορά αφορά σε πυραύλους Cruise Storm Shadow που έχει προμηθεύσει το Λονδίνο και όπως φαίνεται επίσης και η Ιταλία).
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη νομιμότητα της επίθεσης στόχων εντός της ρωσικής επικράτειας, ο Κάμερον είπε ότι «αυτή είναι η απόφαση της Ουκρανίας και η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να το κάνει».
Μέχρι στιγμής, η χρήση όπλων που προμηθεύονται από τη Δύση έχει περιοριστεί από τους Ουκρανούς σε στόχους στην Κριμαία ή σε άλλα κατεχόμενα ουκρανικά εδάφη. Η αξιολόγηση του κατά πόσον είναι σκόπιμο να κλιμακωθεί περαιτέρω η κλιμάκωση με τη Μόσχα για να τεθούν τέτοια όπλα στο στόχαστρο στόχων εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική τόσο σε πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο.
Ωστόσο, είναι καλύτερο να θυμόμαστε ότι ο Ντέιβιντ Κάμερον, όταν ήταν πρωθυπουργός, μοιράστηκε την απόφαση να πολεμήσει τη Λιβύη του Μουαμάρ Καντάφι το 2011 με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τον Αμερικανό Μπαράκ Ομπάμα, αποσταθεροποιώντας την Κεντρική Μεσόγειο και ολόκληρο το Σαχέλ. Μια απόφαση με καταστροφικές συνέπειες της οποίας τις συνέπειες πληρώνουν πρωταρχικά η Γαλλία και οι ΗΠΑ που εκδιώκονται από την περιοχή αλλά και οι ευρωπαϊκοί λαοί με το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα που δημιουργήθηκε.
[1] Δες: Κ. Μελάς, Ο ρωσικο-ουκρανικός πόλεμος και οι πλανητικές εξελίξεις. Ας πούμε μια αλήθεια …κι ας πέσει στο γιαλό… ΦΡΕΑΡ Νο 12 Μάιος 2024.
[2] Η Γαλλία φέρεται να έστειλε ήδη τα πρώτα στρατεύματα στην Ουκρανία, σύμφωνα με τον πρώην αναπληρωτή υφυπουργό Άμυνας των ΗΠΑ αρμόδιο για θέματα πολιτικής, Στήβεν Μπριέν.
Σε ανάλυσή του ο Μπριέν, την οποία αναπαράγουν και τα ρωσικά ΜΜΕ (https://sputnikglobe.com/20240505/boots-on-the-ground-french-foreign-legion-dispatched-to-ukraine-ex-dod-official-claims-1118274817.html) αναφέρει πως αυτή είναι μόνο η πρώτη δόση περίπου 1.500 Γάλλων στρατιωτών της Λεγεώνας Ξένων που έχει προγραμματιστεί να φτάσουν στην Ουκρανία.
Οι πρώτοι 100 –που είναι κυρίως ειδικοί πυροβολικού και επιτήρησης- έχουν αναπτυχθεί για την υποστήριξη της Ουκρανικής 54ης Ανεξάρτητης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας στο Σλαβιάνσκ.
Οι Γάλλοι στρατιώτες προέρχονται από το 3ο Σύνταγμα Πεζικού της Γαλλίας, το οποίο είναι ένα από τα κύρια στοιχεία της γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων. Σημειώνεται ότι η Λεγεώνα σήμερα διοικείται από Γάλλους αξιωματικούς, αλλά οι λεγεωνάριοι είναι όλοι ξένοι που υπηρετούν για τρία χρόνια, μετά την οποία μπορούν να ζητήσουν τη γαλλική υπηκοότητα.
