Τελικά τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Μας έλεγαν θα νικήσετε
όταν υποταχτείτε.

Υποταχτήκαμε και
βρήκαμε τη στάχτη.

Μας έλεγαν θα νικήσετε
όταν αγαπήσετε.

Αγαπήσαμε και βρήκαμε
τη στάχτη.

Μας έλεγαν θα νικήσετε
όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.

Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας
και βρήκαμε τη στάχτη….

Βρήκαμε τη στάχτη.
Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα.

Γ. Σεφέρης

Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα που θα πρέπει να συνάγει ο
κάθε καλοπροαίρετος πολίτης της ΕΕ από τα γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν στις
Κάννες  στις αρχές του Νοεμβρίου του
2011; Σίγουρα το ότι η ισχύς αποτελεί το βασικό θέμα και την κεντρική κατηγορία
σκέψης αν θέλουμε να κατανοήσουμε τα ανθρώπινα πράγματα. Μάλιστα η γυμνή και
απροκάλυπτη ισχύς των δυνατών και όχι η ισχύς η καλυμμένη  από ηθικοκανονιστικές νομιμοποιήσεις όπως κατά
κόρον συμβαίνει στις προηγμένες πολιτιστικά κοινωνίες όπως οι δυτικές.  Η γυμνή και απροκάλυπτη ισχύς η οποία όταν
εμφανίζεται καθιερωμένοι θεσμοί και έθιμα παραμερίζονται και δεσμά αλληλεγγύης
, αλληλοβοήθειας και αμοιβαίας υποστήριξης καταρρακώνονται αιφνίδια , οι
λέξεις  αλλάζουν τη σημασία τους  και οι ευγενείς τρόποι συμπεριφοράς παραχωρούν
τη θέση τους σε απειλές και βωμολοχίες. 
Πίσω από το σκισμένο προσωπείο των θεσμίσεων προβάλλει το αληθινό
πρόσωπο της Φύσης : είναι το πρόσωπο των Αθηναίων όταν ζητούν από τους Μήλιους
να υποταγούν χωρίς δεύτερη συζήτηση. Προσοχή !! Δεν το ζητούν με τη συνείδηση τους
 βεβαρυμένη , δεν πιστεύουν ότι έτσι  παραβιάζουν τη θεία ή φυσική (διάβαζε τον  δυτικό  ορθολογικό
δικαιικό  πολιτισμό) τάξη , γιατί
απλούστατα ο εσώτερος νόμος της ισχύουσας τάξης (θεϊκή, φυσική ή συμβατική-
δημοκρατική ) είναι ακριβώς ο νόμος του ισχυροτέρου.  Μόνο οι αδύνατοι αντλούν από την ισχύουσα
τάξη  μιαν ηθική , η οποία όμως , ως
επιχείρημα και ως όπλο, δεν μπορεί να είναι ισχυρότερη από όσους υποχρεώνονται
να καταφύγουν σ’ αυτήν.   

Γνωρίζουμε την εξέλιξη της ιστορίας των Αθηναίων και των Μήλιων.
Οι Μήλιοι αρνήθηκαν να υποταχτούν , αντιστάθηκαν  και οι δυνατοί Αθηναίοι τους κατέστρεψαν
ολοσχερώς.  Η πίστη  στην υπερίσχυση των ηθικών κανόνων γεννά απλώς
φρούδες ελπίδες, ωθεί σε απελπισμένες και αυτοκαταστροφικές ενέργειες.    

Γνωρίζουμε επίσης την εξέλιξη της ιστορίας των Καννών ,  οι ηγεσίες των δύο κυβερνώντων κομμάτων  σε ολόκληρη τη μεταπολίτευση επέλεξαν να
υπηρετήσουν τη φυσική επιταγή της αυτοσυντήρησης.  Αυτή άλλωστε επικαλούνται σήμερα ως μεγάλο
κατόρθωμά τους. Ξέχασαν(νουν) όμως να πουν ότι η αυτοσυντήρηση έχει διαφορετικό
νόημα για τον ισχυρό, ο οποίος μπορεί να διατηρήσει την ισχύ του μονάχα
διευρύνοντάς την συνεχώς, και για τον αδύνατο ,  ο οποίος σώζεται ανταποκρινόμενος στις επιθυμίες
του ισχυροτέρου. Δηλαδή υποτασσόμενος πλήρως στις βουλήσεις των δυνατών.

Τώρα , όπως λέει και ο ποιητής , πρέπει να ξαναβρούμε τη ζωή
μας.  Αλλά πως; Με ποιο τρόπο;