Η τουρκική αυτοκινητοβιομηχανία ως παράδειγμα ΑΞΕ.

 
Η
τουρκική αυτοκινητοβιομηχανία  ,μετά από
δύο χρόνια δυνατής  μεγέθυνσης   (2010:
26% , 2011 : 8,6%) σε περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων , εύκολης πρόσβασης στην
πίστωση και μεγέθυνσης της οικονομίας , και
κατά τη διάρκεια της οποίας η εγχώρια ζήτηση κάλυψε την ασθενή εξωτερική
ζήτηση   παρουσίασε το 2012 μείωση της παραγωγής της κατά
-9,8%.
Το
αποτέλεσμα αυτό μπορεί να ερμηνευθεί μέσω της ξαφνικής μείωσης της οικονομικής
δραστηριότητας , της περιοριστικής πιστωτικής πολιτικής και της ασκούμενης
έντονης δημοσιονομικής προσαρμογής στην ΕΕ η οποία αποτελεί και την μεγαλύτερη
αγορά των τουρκικών εξαγωγών.
Η
τουρκική αυτοκινητοβιομηχανία έχει αναπτυχθεί σημαντικά μέσω των συνεργασιών με
ξένες επιχειρήσεις  επιτρέποντας στην
χώρα να αποτελέσει κρίκο της παγκόσμιας αλυσίδας από το 1996 όταν συνδέθηκε με
την Customs Union  και την ΕΕ το
1996. Ο ι
εξαγωγές ανήλθαν στο ύψος των 22 δις δολαρίων το 2010[1]
Η
Τουρκία  έχει καταστεί ένας ελκυστικός
πόλος παραγωγής και εξαγωγής της αυτοκινητοβιομηχανίας δεδομένου των χαμηλών
μισθών και της γεωγραφικής της θέσης η οποία της επιτρέπει την εύκολη πρόσβαση στην
Ανατολική και Δυτική Ευρώπη, την Ρωσία , τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Τρεις
επιχειρήσεις κυριαρχούν στον τομέα, κατέχοντας τα ¾ της συνολικής παραγωγής της
χώρας: TofasFiat, OyakRenault και  FordOtosan.
Ο
τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας  εξήγαγε
το 68% της συνολικής παραγωγής το 2012. Κύριος προορισμός η ΕΕ όπου
καταλήγουν  τα  3/4 των εξαγωγών.
Με
δεδομένη την αρνητική προοπτική της ευρωπαϊκής ζήτησης  , οι πολυεθνικές της αυτοκινητοβιομηχανίας
επικεντρώνονται στις περισσότερο αναπτυσσόμενες αγορές. Ειδικά οι ασιατικές
αυτοκινητοβιομηχανίες όπως  Toyota, Honda and Isuzu (Japan); Hyundai (Korea); and the Chery (China) έχουν αυξήσει ή προγραμματίζουν να αυξήσουν την
παραγωγική τους ικανότητα στην Τουρκία. Επίσης η Ford Otosan κατασκευάζει ένα τρίτο
εργοστάσιο στοχεύοντας σε εξαγωγές προς τις ΗΠΑ.

[1]
Σ. Λυγερός – Κ.Μελάς, Μετά τον Ερντογάν τι; Εκδόσεις Πατάκη Απρίλιος 2013, σ.340-342.