Η αναποτελεσματικότητα του προγράμματος που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι παροιμιώδης.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται , για έκτο χρόνο,  καθηλωμένη στην  ύφεση η οποία οφείλεται απερίφραστα και
χωρίς  κανένα ενδοιασμό στο σκληρό και
βίαιο  πρόγραμμα δημοσιονομικής
προσαρμογής  ,το οποίο  συγχρόνως , όπως όλοι ομολογούν πλέον , εκτός
βεβαίως των γνωστών φονταμενταλιστών , είναι αναποτελεσματικό ως προς τους
στόχους αυτούς καθ’ αυτούς,  όπως
τους  είχαν σχεδιάσει οι δημιουργοί του ,
αλλά και σε σχέση με το ασύλληπτα υψηλό κόστος ευκαιρίας το οποίο καταβάλει η
ελληνική οικονομία. 

 Η συνεχιζόμενη
προσπάθεια επίτευξης των στόχων του προγράμματος επιχειρεί να επιφέρει την
ισορροπία στο δημοσιονομικό  και στο
εξωτερικό ισοζύγιο  μέσω της δημιουργίας
απίστευτης ανισορροπίας στην αγορά εργασίας αλλά και στην αγορά αγαθών και
υπηρεσιών  κατά παράβαση κάθε θεωρίας  οικονομικής πολιτικής . Η χρησιμοποίηση ενός
μόνο μέσου οικονομικής πολιτικής για την επίτευξη πολλαπλών στόχων είναι εκ των
προτέρων αναποτελεσματικό και υψηλού κόστους.

Το συγκεκριμένο οικονομικό πρόγραμμα εκτός της εγγενούς
αναποτελεσματικότητας του είναι προσανατολισμένο μόνο στην κατεδάφιση ,στο “downsizing” της
οικονομίας  με βίαιο τρόπο, ακόμη και
όταν προτάσσει  ενδιαμέσως το επιχείρημα
των μεταρρυθμίσεων , κάτι που εμφανώς αποτελεί εγχείρημα  σχεδόν αδύνατο υπό τις συνθήκες που γίνεται.  Απουσιάζει παντελώς από το πρόγραμμα το
κομμάτι  της ανάπτυξης που θα απάλυνε τις
βίαιες  αποδομήσεις ενός κοινωνικού και
κρατικού υποδείγματος    που παρόλα τα
προβλήματά του φέρει πίσω του 180 χρόνια ιστορικού βίου. 

Απουσιάζουν δηλαδή εκείνες οι αντίρροπες πολιτικές οι οποίες
ασκούμενες θα επέτρεπαν την λείανση και την άμβλυνση των  πυκνών και αιχμηρών πολιτικών δημοσιονομικής
προσαρμογής. Η επενδυτική δραστηριότητα έχει αφεθεί παντελώς στην τύχη και στις
θελήσεις της αγοράς . Ακόμη και οι ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να
χρησιμεύσουν ως πόροι για την επανεκκίνηση 
της οικονομίας αποσύρονται από ένα αφυδατωμένο εισοδηματικό ίδρυμα και
κατευθύνεται στην αποπληρωμή του δημοσίου χρέους. Επίσης η δραστική μείωση των
δημοσίων επενδύσεων  χρησιμοποιείται ως
γιατρικό στην αδυναμία είσπραξης των εσόδων και στην επίτευξη των
δημοσιονομικών στόχων , κάτι που επίσης στερεί πόρους από την ανάπτυξη της
οικονομίας.

Όμως εκείνο που πραγματικά βρίσκεται εκτός οποιουδήποτε
σχεδιασμού και αποδεικνύει περίτρανα τις εγγενείς αδυναμίες του προγράμματος
είναι τα αποτελέσματα του στην εξέλιξης του δημοσίου χρέους    της
χώρας. Παρά τις όποιες προσπάθειες , το ελληνικό δημόσιο χρέος εξακολουθεί να
είναι μη διαχειρίσιμο , κάτι που αναγνωρίζεται από σύσσωμη την διεθνή  οικονομική κοινότητα, εκτός της Γερμανίας.
Και να σκεφτεί κάποιος ότι το βασικό πρόβλημα που επιχειρεί να επιλύσει το
οικονομικό πρόγραμμα δημοσιονομικής πολιτικής είναι το δημόσιο χρέος να
καταστεί διαχειρίσιμο. Δυστυχώς  το
συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει οδηγήσει την ελληνική οικονομία  σε απελπιστική κατάσταση .