Δύο αναγκαίοι και εφικτοί στόχοι για την ελληνική οικονομία.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται , για έκτο χρόνο,  καθηλωμένη στην  ύφεση η οποία οφείλεται απερίφραστα και
χωρίς  κανένα ενδοιασμό στο σκληρό και
βίαιο  πρόγραμμα δημοσιονομικής
προσαρμογής  ,το οποίο  συγχρόνως , όπως όλοι ομολογούν πλέον , εκτός
βεβαίως των γνωστών φονταμενταλιστών , είναι αναποτελεσματικό ως προς τους
στόχους αυτούς καθ’ αυτούς,  όπως τους  είχαν σχεδιάσει οι δημιουργοί του , αλλά και
σε σχέση με το ασύλληπτα υψηλό κόστος ευκαιρίας το οποίο καταβάλει η ελληνική
οικονομία.     

Δεν χρειάζεται να επιμείνουμε σε όλα αυτά τα οποία έχουν
αναλυθεί επαρκώς. Με δεδομένη την αδυναμία, στο προσεχές μέλλον, αλλαγής του
λογικού πλαισίου του προγράμματος (παρά την πολύπλευρη αναγνώριση λαθών) εκείνο
που μένει στην ελληνική κυβέρνηση ως ύστατη σανίδα σωτηρίας  δεν είναι τίποτε περισσότερο από την
προσπάθεια  δημιουργίας  μικρών αλλά σταθερών  αντίρροπων δυνάμεων (που απορρέουν από τη
σημερινή πραγματικότητα άρα μπορούν να υπάρξουν ως τέτοιες).

Δύο είναι σήμερα οι εφικτοί και αναγκαίοι στόχοι στους
οποίους θα πρέπει να επικεντρωθεί η κυβέρνηση και οι οποίοι στην πορεία μπορούν
να αποδειχθούν  και ικανοί για την
σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας :

–         
  η δημιουργία εναλλακτικού μηχανισμού χρηματοδότησης
της πραγματικής οικονομίας (ανεξάρτητα από  το τι θα πράξει το τραπεζικό σύστημα και όλοι
γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να πράξει τίποτε μέχρι να αρχίσει η οικονομία να
αναπτύσσεται). Αποτελεί αδήριτη ανάγκη της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας
η δημιουργία ενός Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου . Η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη
μιας αναπτυξιακής – επενδυτικής τράπεζας /ταμείου ώστε να χαράξει και να
χρηματοδοτήσει καίριους αναπτυξιακούς στόχους οι οποίοι θα αποτελέσουν
κινητήριους μηχανισμούς της ανάκαμψής της εντός ενός παραγωγικού πλαισίου το
οποίο σε τελευταία ανάλυση θα πρέπει 
τουλάχιστον να περιγραφεί έστω και αχνά. 

–         
Σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχει  στήριξη της Γερμανίας  στο σχέδιο δημιουργίας του Ελληνικού
Επενδυτικού Ταμείου.  Το αρχικό κεφάλαιο
του Ταμείου θα ανέλθει σε 500 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 350 εκατ. θα
προέλθουν από πόρους του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ενώ τα
υπόλοιπα από τη γερμανική επενδυτική τράπεζα KfW και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα
Επενδύσεων (ΕΤΕπ).  Παρότι τα ποσά είναι
ελάχιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν σταγόνες διάσωσης σε μια έρημο
ρευστότητας.Η συμμετοχή της KfW εκτιμάται ότι θα ανέλθει έως 100 εκατ. ευρώ,
καθώς μέχρι του ποσού αυτού δεν απαιτείται η έγκριση του γερμανικού
κοινοβουλίου. Στο όλο εγχείρημα, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχουν
από την αρχή αντιρρήσεις, οι οποίες εδράζονται στο ότι θεσμοί όπως το
Επενδυτικό Ταμείο είναι αμφιβόλου αποτελεσματικότητας. Εύκολα διακρίνει κανείς
τη διαφορετική προσέγγιση για το πώς κάθε ένας αντιλαμβάνεται την λειτουργία
της οικονομίας και τον υποβοηθητικό ρόλο του κράτους σε αναπτυξιακές
διαδικασίες. Όμως εδώ η Γερμανία έχει απολύτως δίκιο διότι …είναι κράτος και
έχει την εμπειρία της πράξεως. Οι άλλοι δύο είναι …οργανισμοί με γραφειοκράτες
υπαλλήλους και άγνοια της ουσιαστικής οικονομικής πραγματικότητας σε κάθε χώρα.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει στην κυριολεξία να δώσει απόλυτη προτεραιότητα σε
αυτόν το σχεδιασμό.

–         
Η απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η
ελληνική οικονομία , από την άποψη εισροής επενδυτικών πόρων στην παραγωγική –
πραγματική οικονομία δεν μπορεί να συνεχισθεί. Η όποια εισροή πόρων από το
εξωτερικό ανήκει στην κατηγορία των επενδύσεων χαρτοφυλακίου και μόνο λογιστικά
εξυπηρετεί αυτή τη στιγμή την ελληνική οικονομία.  Αν δεν υπάρξει η δυνατότητα συμμετοχής των
δημοσίων επενδύσεων σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο (δεδομένου ότι οι περικοπές
των δημοσίων  επενδυτικών  δαπανών λειτουργούν ως παράγοντας  εξισορρόπησης των μειωμένων εσόδων ώστε να
επέρχεται ισορροπία στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής) είναι ουσιαστικά
αδύνατον να υποβοηθηθεί η επανεκκίνηση της οικονομίας. Επομένως χρειάζεται
άμεσα αύξηση του ύψους των δημοσίων επενδυτικών δαπανών . Αυτό μπορεί να γίνει
μόνο μέσω της αντίστοιχης μείωσης της δαπάνης για τόκους που καταβάλει το
ελληνικό δημόσιο για τα δάνεια που έχει λάβει πλέον από τα ευρωπαϊκά κράτη ,
από την ΕΚΤ και τις υπόλοιπες Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες. Αυτό έπρεπε να είχε
διεκδικηθεί ακόμη και χθες. Τα επιτόκια των δανείων του πρώτου μνημονίου πρέπει
να μειωθούν  στο χαμηλότερο δυνατόν
επίπεδο ώστε να αντανακλούν μόνο το κόστος δανεισμού των συγκεκριμένων πόρων
χωρίς να αφήνουν κανένα επιτοκιακό κέρδος στις δανείστριες χώρες.  Τα 7,5 δις ευρώ το 2013 , και τα 8,7 δις ευρώ
σύμφωνα με το πρόγραμμα που πρέπει η Ελλάδα να καταβάλει για πληρωμή τόκων  κάλλιστα μπορούν να μειωθούν κατά 2 με 3 δις
ευρώ με τα ποσά αυτά να κατευθύνονται προς τις δημόσιες επενδύσεις .  Στην ελληνική οικονομία ο καθοδηγητικός ρόλος
των δημοσίων επενδύσεων μπορεί να γίνει και αποτελεσματικός μόνο  όταν ενταχθεί σε ένα σχέδιο εθνικής
ανασυγκρότησης το οποίο απουσιάζει παντελώς από το λεξιλόγιο των κυβερνώντων. Η
επιμονή των ευρωπαίων να μην αποδέχονται μέχρι σήμερα καμία προσπάθεια
δημιουργίας αντίρροπων επενδυτικών προσπαθειών η οποίες μόνο με μέσω αυτού του
μηχανισμού μπορούν να προέλθουν ίσως να εδράζεται στην αδυναμία πρόταξης
τέτοιων προτάσεων από τη μεριά των κυβερνώντων

ΚΩΣΤΑΣ  ΜΕΛΑΣ.