Η «συμπερίληψη της διαφθοράς» κινητήριος μοχλός του σύγχρονου υστεροκαπιταλιστικού συστήματος.

Η όψιμη μαζικοδημοκρατική κοινωνία, ιδιαίτερα μετά τη
δεκαετία του ’80 και την επικράτηση του ριγκανισμού και του θατσερισμού,
διεθνώς σχεδόν, με τη μορφή της μονοδιάστατης «ενιαίας σκέψης» και του
οικονομικού νεοφιλελευθερισμού χαρακτηρίζεται από την καινοτομία που αφορά στην
οικονομικώς λειτουργική ενσωμάτωση στον πυρήνα του μαζικοδημοκρατικού
υστεροκαπιταλιστικού συστήματος, με μοχλούς τα χρηματιστήρια και το
χρηματοπιστωτικό σύστημα, της «συστημικής διαφθοράς» και του οργανωμένου
εγκλήματος.  Πρόκειται για αυτό που
ονομάζεται «συμπερίληψη της διαφθοράς».

Το «παραβατικό» κανονικοποιείται  και από «ανωμαλία» μετατρέπεται σε προϋπόθεση
της ομαλής λειτουργίας του νεοκαπιταλιστικού μηχανισμού. Η διαφορά τείνει να αυτοαναπαράγεται
μαζί με ένα σύστημα  μαζί με ένα σύστημα
κανόνων και αξιών το οποίο, παρ’ ότι διαφέρει από το νόμιμο ομόλογό του, απέχει
πολύ από το να συνιστά ανομία.

Στις αναπτυγμένες χώρες η ραγδαία αποβιομηχάνιση και η
μεταφορά πλήθους παραγωγικών δραστηριοτήτων στις αναπτυσσόμενες οικονομίες
επιτρέπει στην εικονική οικονομία των πληροφοριοποιημένων συναλλαγών να
καταλάβει το προσκήνιο. Ο καπιταλισμός των χρηματιστηρίων και των υπηρεσιών
είναι πλέον εμμενώς συνδεδεμένος με το οργανωμένο έγκλημα και κυρίως

Το οργανωμένο ή το οικονομικό έγκλημα μολοταύτα δεν
αποποινικοποιείται επισήμως, επειδή παραμένοντας ακριβώς, στη σφαίρα της
τυπικής παρανομίας διασφαλίζει αποτελεσματικότερα την αναδιανομή του κοινωνικού
εισοδήματος υπέρ των οικονομικά ισχυρών και των πολιτικών αρχηγεσιών του
μαζικοδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού (πολιτικό χρήμα) δημιουργώντας τις
προϋποθέσεις   για ευρύτατες και χρήσιμες πολιτικές
«ομηρίες».

Η διεθνής αγορά της νεοκαπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης
προσπορίζεται τεράστια κέρδη, όσο ένα θεόρατο τμήμα των συναλλακτικών της
δοσοληψιών παραμένει τύποις εκτός νόμου –
και οι κατά καιρούς «καθαρτήριες διώξεις» , τύπου καθαρά χέρια στην Ιταλία,
υποκινούνται κατά κανόνα από αντίπαλες πολιτικοοικονομικές σπείρες. Γεγονός που
προσφέρει επιπροσθέτως στις ποικίλες επιχειρηματικές συσσωματώσεις, καθώς και
στο υπηρετικό πολιτικό προσωπικό των πολυεθνικών, τη δυνατότητα εξαιρετικά
πειστικών αλληλοεκβιασμών.

 Το κράτος δικαίου,
στις συνθήκες της ύστερης μαζικοδημοκρατικής κοινωνίας της αγοράς, ενσαρκώνει
μια επίφαση: ενώ προχωρεί σε μια ακατάσχετη νομοπαραγωγή των κοινοβουλίων, με
τη συνεπόμενη πολυνομία, με στόχο την πάταξη της διαφθοράς , η ίδια η πολυνομία
ουσιαστικά θωρακίζει τη διαφθορά. Ταυτόχρονα, όμως , το Κράτος  «απελευθερώνει» νομοθετικά όλες εκείνες τις
οικονομικές λειτουργίες που επιτρέπουν την εμφάνιση της διαφθοράς και
επιβιώνουν από αυτήν.  Στην καλοπροαίρετη
εκδοχή αυτού του σχήματος θα λέγαμε ότι το κράτος «κυνηγά την ουρά του».

Η πολιτική των κυβερνήσεων στις δυτικές ή δυτικότροπες
δημοκρατίες, στη σημερινή φάση του παγκόσμιου καπιταλισμού στην ουσία
συρρικνώθηκαν στη διαχείριση ιδιωτικώς δημόσιων οικονομικών υποθέσεων. Με
ιθύνοντες νόες, πολυποίκιλα εξωπολιτικά μορφώματα και εκτελεστικά όργανα τους
κοινοβουλευτικούς ή τοπικούς ή διοικητικούς υπαλλήλους ή υποτακτικούς τους.

Με την ενεργοποίηση δαιδαλωδών μηχανισμών συμβούλων,
εμπειρογνωμόνων, ημιαυτόνομων διοικητικών αρχών, δημόσιων και ιδιωτικών
επενδυτικών οργανισμών, τραπεζών πλυντηρίου μαύρου επενδυτικού κεφαλαίου,
περιφερειακών αρχόντων και κομματαρχών, εκδοτών, επικοινωνιολόγων, thing tanks και δημοσιογράφων,
αστυνομικών αρχών, μη κυβερνητικών οργανώσεων, ερευνητικών ινστιτούτων, νονών
του υποκόσμου που εργάζονται ταυτόχρονα ως εισπράκτορες της πολιτικής
νομενκλατούρας κλπ.  ανεξάρτητα εν
πολλοίς από κομματικές καίτοι περισσότερο ιδεολογικές εντάξεις, και συστρατεύσεις.

Έχει συγκροτηθεί μια πανίσχυρη διεθνώς δικτυωμένη κάστα
επαγγελματιών πολιτικών, κομματικά διορισμένων ή αφειδώς χρηματοδοτούμενων που
αλώνουν τα κοινοβούλια  και προάγουν
νομιμοφανώς ή ιεροκρυφίως δια του νόμου παραγωγικού πληθωρισμού της λομπίστικης
συναλλαγής και των υπόγειων διευθετήσεων και μεσολαβήσεων μεταξύ ιδιωτών και
κρατικού ιστού, ιδιοτελείς επιδιώξεις πλουτισμού και κοινωνικής ανέλιξης.

Παρέχουν ταυτόχρονα εξειδικευμένες υπηρεσίες στους
αυθεντικούς παραθεσμικούς εργοδότες τους, δηλαδή τους επιχειρηματίες,
κατασκευαστές, προμηθευτές, εκδότες ΜΜΕ και το εθνικά ή υπερεθνικά οργανωμένο
έγκλημα.                 Το τελευταίο,
ελέγχει πλέον τεράστιο ποσοστό των κινήσεων της ελεύθερης αγοράς.  Η παντοκρατορία  των offshore εταιρειών στους ελεγχόμενους από μαφιόζικα συμπλέγματα,
φορολογικούς παραδείσους.

Παράλληλα η θεσμική διάβρωση των κοινοβουλευτικών
δημοκρατιών από επιχειρηματικά συγκροτήματα και ποικιλώνυμες σπείρες πολιτικού
υποκόσμου που αυτά υποθάλπουν, συντηρούν και επιβάλλουν όλα τα καθεστωτικά  κόμματα εξουσίας και τις παραφυάδες τους.

Το γεγονός ότι ψηφίζονται από την πλειοψηφία του εκλογικού
σώματος, δεν μεταβάλλει τη φύση τους. Η ψήφος δεν προσδίδει ούτε αφαιρεί ηθικές
αρετές, πέραν του γεγονότος ότι στις συγκυριακές μας περιστάσεις η σημασία της
εκπίπτει στο επίπεδο μιας τελετουργικής συνεισφοράς στην προγραμματισμένη
εναλλαγή και ελεγχόμενη κινητικότητα του επαγγελματικού πολιτικού προσωπικού.

Ακούγεται ακραίο  αλλά
είναι ακριβές. Οι κυβερνήσεις, στις δυτικές δημοκρατίες τείνουν να λειτουργούν
ως ιδιωτικοοικονομικές επιχειρήσεις με συνεταίρους μονοπωλιακά και ολιγοπωλιακά
συγκροτήματα, νομοθετώντας ενάντια σε οποιονδήποτε ορθολογισμό της αγοράς ή οποιονδήποτε
υγιή ανταγωνισμό.

Ο νεοφιλελευθερισμός της μαζικοδημοκρατικής εποχής, είναι το
καθεστώς της πολιτικοεπιχειρηματικής ανομίας ανοιγμένο σε πλανητικά μεγέθη. Ο
νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός της παγκοσμιοποίησης και το  νομικό της εποικοδόμημα, είναι δύο πόλοι μιας
πρώτης διαλυτικής αντίθεσης, στα σπλάχνα του ύστερου καπιταλισμού, ο  ηττημένος στην οποία είναι απαράγραπτα ο
νόμος. Ακόμη και όταν πρόκειται για φιλελεύθερης έμπνευσης.

Οι συνέπειες είναι οδυνηρές για τους πάσης φύσεως
εργαζόμενους. Η ανισοκατανομή του πλούτου έχει ξεπεράσει ακόμη και την
αντίστοιχη του 19ου αιώνα. Όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων
αναιρούνται κάθε μέρα. Οι ιδιωτικές δυνάμεις της οικονομίας θέλουν ανοικτούς
δρόμους για να κατακτήσουν μεγάλες περιουσίες. Καμία νομοθεσία δεν πρέπει να
τους στέκεται εμπόδιο!!!!