Οι κινέζικες Άμεσες Ξένες Επενδύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.


1.
Έχει υπάρξει, τα τελευταία χρόνια, μια αναστροφή της τάσης στις
Άμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ) μεταξύ ΕΕ και Κίνας. Το 2011, οι επιχειρήσεις της
ΕΕ είχαν επενδύσει περίπου 18 δις ευρώ στην Κίνα, ενώ αντίστοιχα οι κινέζικες
επιχειρήσεις λιγότερο από 4 δις ευρώ. Το 2014 η Κίνα, αντιθέτως, επένδυσε στην
ΕΕ 18 δις δολάρια ενώ η ΕΕ περίπου 8 δις δολάρια.
Η ΕΕ  είναι ένας από τους
πρώτους πέντε επενδυτές (ΑΞΕ) στην Κίνα , ενώ αντίστοιχα οι κινέζικες ΑΞΕ στην
ΕΕ αποτελούν ελάχιστο ποσοστό των συνολικών κινέζικων ΑΞΕ στον κόσμο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της
κινέζικης κυβέρνησης, μόνο το 5,0% των συνολικών κινέζικων ΑΞΕ έχουν
κατευθυνθεί στην Ευρώπη την περίοδο 2004-2010. Την ίδια περίοδο το 72,0% των
κινέζικων ΑΞΕ έχουν κατευθυνθεί στην Ασία.
Η χρηματοοικονομική κρίση άλλαξε δραστικά την
κατεύθυνση των κινέζικων ΑΞΕ.
Με την χρηματοπιστωτική κρίση η Ευρώπη έγινε ο
επιλεκτικός προορισμός των κινέζικων ΑΞΕ.
Από το 2011, οι ευρωπαϊκές
χώρες άρχισαν να δέχονται τις κινέζικες επενδύσεις ως μέσο αντιστάθμισης της
έλλειψης δημόσιας ρευστότητας  καθώς και
των δυσκολιών με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες οι ιδιωτικές επιχειρήσεις να
έχουν πρόσβαση στις πιστώσεις.
Την ίδια περίοδο, σε πλήρη συμμόρφωση με την πολιτική
της διεθνούς ανάπτυξης του Πεκίνου, σταδιακά μειώθηκαν σημαντικά οι περιορισμοί
σχετικά με τις ΑΞΕ που υπήρχαν εις βάρος των κινέζικων επιχειρήσεων. Η απόκτηση
τεχνολογίας αποτελούσε έναν από τους πρώτους λόγους της νέας επενδυτικής
πολιτικής της Κίνας. 
Ο μεγαλύτερος όγκος των κινέζικων επενδύσεων βρίσκεται συγκεντρωμένος
στη Δ. Ευρώπη, εκεί που έχουν την έδρα τους οι περισσότερες  ευρωπαϊκές επιχειρήσεις ,
leader στον τομέα τους και με πολύ υψηλή τεχνολογία.
Οι κινέζοι επενδυτές στοχεύουν επίσης στις ευκαιρίες που προέρχονται από τις
ιδιωτικοποιήσεις  των δημόσιων
επιχειρήσεων όπως πχ. στον τομέα των υπηρεσιών και των υποδομών (κυρίως των
μεταφορών : λιμάνια, σιδηρόδρομοι κ.τ.λ).
Την περίοδο 2000-2014, οι κινέζικες ΑΞΕ
βρίσκονται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Κυρίως όμως βρίσκονται στις
περισσότερο αναπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης, Γερμανία, Γαλλία, ΗΒ και
Ιταλία.(Γραφική παράσταση 1 ). Το 2014, εννέα χώρες της ΕΕ στις 28 (Αυστρία,
Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Βέλγιο, Σουηδία και
ΗΒ) δέχτηκαν περισσότερες από τις μισές κινέζικες ΑΞΕ. Πριν από το 2011 οι
ίδιες χώρες δέχονταν το 77,0% των κινέζικων ΑΞΕ.
Γραφική
παράσταση 1
Οι νέες τάσεις της επενδυτικής πολιτικής
της Κίνας οφείλεται στην αλλαγή των συμφερόντων της Κίνας και στις ευκαιρίες
που δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη. Οι κινέζοι αύξησαν τις επενδύσεις τους στις
οικονομίες που χτυπήθηκαν σκληρά από την χρηματοοικονομική κρίση. Για
παράδειγμα: τα ποσοστά των κινέζικων επενδύσεων στην Πορτογαλία, Ιρλανδία,
Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία και Κύπρο ,στο σύνολο των επενδύσεων στην ΕΕ, αυξήθηκαν
από 8,0% την περίοδο 2009-2011, στο 33,0% την περίοδο 2012-2014. Οι κινέζοι
εκμεταλλεύθηκαν τις ευκαιρίες από τις ιδιωτικοποιήσεις κυρίως στις υποδομές
(μεταφορές) και στις υπηρεσίες.
Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης απορροφούν ένα μικρό ποσοστό ,
περίπου το 8,0% της συνολικής αξίας των ΑΞΕ την περίοδο 2000-2014, με αυξητική
όμως, τάση.
2.
Τα 61 δις δολάρια κινέζικων σωρευμένων
επενδύσεων στην ΕΕ την περίοδο 2000-2014 εξαπλώνονται σε πολλούς παραγωγικούς
τομείς (Γραφική παράσταση ), με το μεγαλύτερο ποσοστό , 28% , να κατευθύνεται
στην ενέργεια. 
Γραφική
παράσταση 2

Τελευταία οι κινέζικες ΑΞΕ έχουν
διαφοροποιήσει τους στόχους τους οι οποίοι όπως έχουμε αναφέρει αφορούσαν
κυρίως την υψηλή τεχνολογία, τις υποδομές και τη βαριά βιομηχανία. Οι κινέζικες
επιχειρήσεις επενδύουν κυρίως και στον τομέα των ακινήτων , των αγροτοδιατροφικό
και στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες.
Συγκεκριμένα : οι επενδύσεις σε
ακίνητα δεν υπήρχαν , ουσιαστικά, πριν από το 2013. Το 2013 υπήρξαν επενδύσεις
στην αγορά ακινήτων ύψους 2,8 δις δολάρια και το 2014 έφθασαν τα 3,0 δις
δολάρια. Οι λόγοι μπορούν να αναζητηθούν μεταξύ άλλων , στην υπερβολική
ρευστότητα σε συνάρτηση με την σχετική μείωση των αναπτυξιακών ρυθμών της
κινέζικης οικονομίας, στην επιλογή να επενδυθούν πόροι σε δραστηριότητες με
σχετικά χαμηλό κίνδυνο.
Παράλληλα οι επενδύσεις στον αγροτοδιατροφικό
τομέα οφείλονται στην ανάγκη της πρόσβασης στην αλυσίδα των προμηθευτών, στην
πρόσβαση στο ευρωπαϊκό
knowhow του τομέα, στον έλεγχο ποιότητας,
στην απόκτηση τεχνολογίας και τέλος στην ανάγκη να διπλασιαστεί η προσφορά των
προϊόντων του τομέα λόγω της γρήγορης αύξησης της εγχώριας ζήτησης και της
κατανάλωσης στην Κίνα.
Σε ολόκληρη την περίοδο 2000-2014
,φορείς των κινέζικων ΑΞΕ, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, ήταν κρατικές
επιχειρήσεις ή  θεσμικά κεφάλαια στα
οποία η συμμετοχή ήταν μικτή: κρατικά και ιδιωτικά κεφάλαια.
• Είναι γνωστόν ότι η υποστήριξη των ΑΞΕ αποτελεί πρωταρχική
επιδίωξη του Πεκίνου.
Η
διαδικασία έγκρισης των κινέζικων ΑΞΕ γίνεται πάντοτε από κάποιο κρατικό όργανο
σε τοπικό, περιφερειακό ή κεντρικό επίπεδο ανάλογα με το ύψος της
επένδυσης.  Στη συνέχεια πρέπει να
εγκριθεί από το Υπουργείο Εμπορίου και αφού πάρει την έγκριση πρέπει στη
συνέχεια να λάβει την έγκριση από τη Δημόσια Επιτροπή  Συναλλάγματος για τη δυνατότητα εκροής των
χρηματικών πόρων.
3.
Το
ενδιαφέρον του Πεκίνο σχετικά με τις επενδύσεις στην ΕΕ εδράζεται σε μια πιο
ευρεία στρατηγική επαναϊσορρόπησης  της
εγχώριας οικονομίας με τη θέση που κατέχει η Κίνα στις παγκόσμιες αγορές. Μια
στρατηγική βασισμένη στην προσέγγιση της «νέας κανονικότητας»
(New Normal)   και στην πολιτική της διεθνοποίησης (Going global).
Η οικονομική κρίση είχε αρνητικές
συνέπειες και για την οικονομία της Κίνας: ο ρυθμός μεγέθυνσης βρέθηκε στο
peak το 2007 (14,2%) , για να μειωθεί στη συνέχεια, παράλληλα με τη
μείωση της παγκόσμιας ζήτησης, στο 6,8 το 2016. Η μείωση του ρυθμού μεγέθυνσης
από το 2007 κυρίως οφείλεται στην κατάρρευση της παγκόσμιας ζήτησης και στην
επακόλουθη  μείωση των κινέζικων
εξαγωγών. Σε αυτό το σενάριο, η κατανάλωση και ο τομέας των υπηρεσιών αποτελούν
βασικό παράγοντα πλέον για τη μεγέθυνση του ΑΕΠ.
Το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν σε
απόλυτη φτώχεια στην Κίνα μειώθηκε δραστικά από την περίοδο που η Κίνα εισήγαγε
τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις της αγοράς (1979). Όμως, η γρήγορη οικονομική
ανάπτυξη πήγε
pari passo με εσωτερικά κοινωνικά προβλήματα, όπως
κοινωνική ανισότητα, περιφερειακές ανισότητες , οικολογικά προβλήματα,
προβλήματα προστασίας των καταναλωτών, των τροφίμων κτλ.
Σύμφωνα με τη νέα στρατηγική πλέον η
επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας
της εγχώριας οικονομίας , λαμβάνοντας μέτρα που αφορούν στο δίκαιο των
καταναλωτών, στην ασφάλεια των τροφίμων αλλά και στο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Την ίδια περίοδο , το Πεκίνο δίνει
μεγαλύτερη σημασία στις διεθνείς οικονομικές ευκαιρίες που παρουσιάζονται με
στόχο την επίτευξη της νέας στρατηγικής της κινέζικης κυβέρνησης.
Σύμφωνα  με την Ευρωπαϊκή
Επιτροπή , η ΕΕ είναι ένας από τους πρώτους πέντε επενδυτές στην Κίνα, μαζί με
την Ταϊβάν, Χονγκ-Κονγκ, ΗΠΑ και Ιαπωνία. Οι ευρωπαϊκές χώρες ( ευρωπαϊκές
επιχειρήσεις) έχουν επενδύσει κατά μέσο όρο τριμηνιαίος 2 δις δις δολάρια στην
Κίνα το 2014. Το 2015 οι ΑΞΕ παρουσίασαν αύξηση σε 3,5 δις δολάρια (Γραφική
παράσταση 3).
Για χρόνια η Γερμανία είναι ο κύριος επενδυτής στην Κίνα. Από το
2015 έχει καταλάβει την πρώτη θέση ξεπερνώντας την Γαλλία. Μέχρι σήμερα οι
τομείς της αυτοκινητοβιομηχανίας και των χημικών έχουν δεχθεί το μεγαλύτερο
όγκο επενδύσεων από τις ευρωπαϊκές χώρες. Τελευταία παρατηρείται αύξηση των
επενδύσεων των χωρών της ΕΕ που κατευθύνονται σε επενδύσεις που αφορούν αγαθά
κατανάλωσης. 
 Γραφική παράσταση
3