Ερευνητές του ΔΝΤ δημοσιοποίησαν ερευνητική εργασία[1] στην
οποία διερευνούν την αποτελεσματικότητα της εσωτερικής υποτίμησης στην
ευρωζώνη.
οποία διερευνούν την αποτελεσματικότητα της εσωτερικής υποτίμησης στην
ευρωζώνη.
Το κύριο συμπέρασμα που συνάγεται από αυτή την εργασία, εάν κτυπηθούν
ταυτόχρονα χώρες από την κρίση , η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης (μείωση
των ονομαστικών μισθών) μπορεί να είναι αποτελεσματική , μόνο αν συνοδευθεί από
ανάλογα επεκτατική νομισματική πολιτική. Σε περίπτωση απουσίας τέτοιου είδους
νομισματικής πολιτικής , η εσωτερική υποτίμηση (μείωση των ονομαστικών μισθών) θα προκαλέσει
μείωση του ΑΕΠ στις συγκεκριμένες χώρες και στη συνέχεια σε ολόκληρη την
νομισματική περιοχής της ευρωζώνης.
ταυτόχρονα χώρες από την κρίση , η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης (μείωση
των ονομαστικών μισθών) μπορεί να είναι αποτελεσματική , μόνο αν συνοδευθεί από
ανάλογα επεκτατική νομισματική πολιτική. Σε περίπτωση απουσίας τέτοιου είδους
νομισματικής πολιτικής , η εσωτερική υποτίμηση (μείωση των ονομαστικών μισθών) θα προκαλέσει
μείωση του ΑΕΠ στις συγκεκριμένες χώρες και στη συνέχεια σε ολόκληρη την
νομισματική περιοχής της ευρωζώνης.
Για να είμαστε ακριβείς, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, υπάρχει
ο εξής επιμέρους διαχωρισμός :
ο εξής επιμέρους διαχωρισμός :
–
Αν υπάρχει μόνο μια χώρα που χτυπήθηκε από την κρίση ,τότε η εσωτερική
υποτίμηση , θα προκαλέσει ανεξαρτήτως της νομισματικής πολιτικής , αύξηση του ΑΕΠ
της χώρας και αύξηση του συνολικού ΑΕΠ της
ευρωζώνης.
Αν υπάρχει μόνο μια χώρα που χτυπήθηκε από την κρίση ,τότε η εσωτερική
υποτίμηση , θα προκαλέσει ανεξαρτήτως της νομισματικής πολιτικής , αύξηση του ΑΕΠ
της χώρας και αύξηση του συνολικού ΑΕΠ της
ευρωζώνης.
–
Αν υπάρξουν περισσότερες χώρες , με συνολικό ΑΕΠ μεγαλύτερο του 30,0% της
ευρωζώνης , τότε η εσωτερική υποτίμηση για να έχει θετικά αποτελέσματα και στις
συγκεκριμένες χώρες όσο και συνολικά στην ευρωζώνη τότε απαιτείται άσκηση
επεκτατικής νομισματικής πολιτικής τουλάχιστον ίσης (ως %) με την μείωση των
μισθών. Τούτο , σύμφωνα με τους ερευνητές, επειδή η μείωση των επιτοκίων που θα
επιφέρει η επεκτατική νομισματική πολιτική της ΚΤ, θα συμψηφίσει τις απώλειες του
ΑΕΠ που θα επιφέρει η εσωτερική υποτίμηση , με την άνοδο του ΑΕΠ σε άλλες χώρες
(μείωση του επιτοκίου άρα αύξηση των επενδύσεων και διαρκών καταναλωτικών
αγαθών).
Αν υπάρξουν περισσότερες χώρες , με συνολικό ΑΕΠ μεγαλύτερο του 30,0% της
ευρωζώνης , τότε η εσωτερική υποτίμηση για να έχει θετικά αποτελέσματα και στις
συγκεκριμένες χώρες όσο και συνολικά στην ευρωζώνη τότε απαιτείται άσκηση
επεκτατικής νομισματικής πολιτικής τουλάχιστον ίσης (ως %) με την μείωση των
μισθών. Τούτο , σύμφωνα με τους ερευνητές, επειδή η μείωση των επιτοκίων που θα
επιφέρει η επεκτατική νομισματική πολιτική της ΚΤ, θα συμψηφίσει τις απώλειες του
ΑΕΠ που θα επιφέρει η εσωτερική υποτίμηση , με την άνοδο του ΑΕΠ σε άλλες χώρες
(μείωση του επιτοκίου άρα αύξηση των επενδύσεων και διαρκών καταναλωτικών
αγαθών).
–
Οι ερευνητές παρουσιάζουν τα αποτελέσματά τους στην παρακάτω Γραφική
παράσταση . Χωρίς επεκτατική νομισματική
πολιτική τα αποτελέσματα δείχνονται από την γαλάζια γραμμή. Με επεκτατική προσαρμοστική
νομισματική πολιτική τα αποτελέσματα αντιπροσωπεύονται από την διακεκομμένη
κίτρινη γραμμή. Και η μωβ γραμμή δείχνει τα αποτελέσματα αν εφαρμοστούν οι
περίφημες «μεταρρυθμίσεις» του ΔΝΤ.
Οι ερευνητές παρουσιάζουν τα αποτελέσματά τους στην παρακάτω Γραφική
παράσταση . Χωρίς επεκτατική νομισματική
πολιτική τα αποτελέσματα δείχνονται από την γαλάζια γραμμή. Με επεκτατική προσαρμοστική
νομισματική πολιτική τα αποτελέσματα αντιπροσωπεύονται από την διακεκομμένη
κίτρινη γραμμή. Και η μωβ γραμμή δείχνει τα αποτελέσματα αν εφαρμοστούν οι
περίφημες «μεταρρυθμίσεις» του ΔΝΤ.
Το πρώτο συμπέρασμα – μάθημα
σύμφωνα με τους ερευνητές του ΔΝΤ είναι
εντελώς καθαρό : « Οι
νομισματικές πολιτικές πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τις αρνητικές επιδράσεις της
μείωσης των μισθών στο ΑΕΠ αλλά και την μείωση του πληθωρισμού. Η μείωση των
μισθών μπορεί να αυξήσει την εξωτερική ανταγωνιστικότητα και τις καθαρές
εξαγωγές. Μα ταυτόχρονα προκαλούν αρνητικές πιέσεις στο ΑΕΠ (μέσω της εγχώριας
ζήτησης) προκαλώντας υψηλότερα πραγματικά επιτόκια». Εκτός αυτού
συμπληρώνουμε εμείς σε χώρες με υψηλά χρέη αυτά αυξάνονται περαιτέρω (δες Ιρλανδία,
Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος κτλ) με αποτέλεσμα τη περαιτέρω μεγέθυνση της αδυναμίας αποπληρωμής τους.
σύμφωνα με τους ερευνητές του ΔΝΤ είναι
εντελώς καθαρό : « Οι
νομισματικές πολιτικές πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τις αρνητικές επιδράσεις της
μείωσης των μισθών στο ΑΕΠ αλλά και την μείωση του πληθωρισμού. Η μείωση των
μισθών μπορεί να αυξήσει την εξωτερική ανταγωνιστικότητα και τις καθαρές
εξαγωγές. Μα ταυτόχρονα προκαλούν αρνητικές πιέσεις στο ΑΕΠ (μέσω της εγχώριας
ζήτησης) προκαλώντας υψηλότερα πραγματικά επιτόκια». Εκτός αυτού
συμπληρώνουμε εμείς σε χώρες με υψηλά χρέη αυτά αυξάνονται περαιτέρω (δες Ιρλανδία,
Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος κτλ) με αποτέλεσμα τη περαιτέρω μεγέθυνση της αδυναμίας αποπληρωμής τους.
Το δεύτερο συμπέρασμα – μάθημα είναι επίσης καθαρό: « το καθαρό αποτέλεσμα της
μείωσης των μισθών σε μια οικονομία που έχει χτυπηθεί από την κρίση είναι
θετικό , αλλά αυτό το αποτέλεσμα μειώνεται αν όλες οι οικονομίες ακολουθούν την
ίδια πολιτική». Δεν χρειάζεται κανείς να είναι οικονομολόγος για να απαντήσει
στο γιατί; Όμως η Ευρωζώνη υπέστη αυτή την πολιτική.
μείωσης των μισθών σε μια οικονομία που έχει χτυπηθεί από την κρίση είναι
θετικό , αλλά αυτό το αποτέλεσμα μειώνεται αν όλες οι οικονομίες ακολουθούν την
ίδια πολιτική». Δεν χρειάζεται κανείς να είναι οικονομολόγος για να απαντήσει
στο γιατί; Όμως η Ευρωζώνη υπέστη αυτή την πολιτική.
Τα ερωτήματα που
προκύπτουν αβίαστα, από έναν μαθητή που
παρακολουθεί προσεκτικά το μάθημά του ,
στην προκειμένη περίπτωση, είναι τα
ακόλουθα: αν η ποσοτική χαλάρωση (επεκτατική νομισματική πολιτική) προηγούνταν της
μείωσης των ονομαστικών μισθών και
ελάμβανε χώρα στην αρχή της κρίσης της ευρωζώνης (θυμάστε όλοι των αλήστου μνήμης κεντρικό
τραπεζίτη Ζαν Κλωντ Τρισέ ο οποίος εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης
αύξανε τα επιτόκια ) όπως έκαναν οι ΗΠΑ,
η ΜΒ κτλ, ποια θα ήταν τα αποτελέσματα; Και ακόμη στην περίπτωση αυτή θα ήταν αναγκαία
η μείωση των ονομαστικών μισθών; Όμως θα
επανέλθουμε για την απάντηση.
προκύπτουν αβίαστα, από έναν μαθητή που
παρακολουθεί προσεκτικά το μάθημά του ,
στην προκειμένη περίπτωση, είναι τα
ακόλουθα: αν η ποσοτική χαλάρωση (επεκτατική νομισματική πολιτική) προηγούνταν της
μείωσης των ονομαστικών μισθών και
ελάμβανε χώρα στην αρχή της κρίσης της ευρωζώνης (θυμάστε όλοι των αλήστου μνήμης κεντρικό
τραπεζίτη Ζαν Κλωντ Τρισέ ο οποίος εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης
αύξανε τα επιτόκια ) όπως έκαναν οι ΗΠΑ,
η ΜΒ κτλ, ποια θα ήταν τα αποτελέσματα; Και ακόμη στην περίπτωση αυτή θα ήταν αναγκαία
η μείωση των ονομαστικών μισθών; Όμως θα
επανέλθουμε για την απάντηση.
[1] Jorg Decressin, Raphael Espinoza,
Ioannis Halikias, Daniel Leigh, Prakash Loungani, Paulo Medas, Susanna Mursula,
Martin Schindler, Antonio Spilimbergo, and TengTeng Xu Wage : Moderation in Crises. Policy
Considerations and Applications to the Euro Area. Policy Considerations and
Applications to the Euro Area, November 2015
Ioannis Halikias, Daniel Leigh, Prakash Loungani, Paulo Medas, Susanna Mursula,
Martin Schindler, Antonio Spilimbergo, and TengTeng Xu Wage : Moderation in Crises. Policy
Considerations and Applications to the Euro Area. Policy Considerations and
Applications to the Euro Area, November 2015