Το ύψος της ανεργίας λαμβάνεται υπόψη στους κυβερνητικούς υπολογισμούς;

Σύμφωνα με όλες
τις εκτιμήσεις και προβλέψεις  των πλέον
έγκυρων διεθνών οίκων η Ελλάδα κινδυνεύει σοβαρά  να μετατραπεί σε μια χώρα όπου η οικονομική
κρίση μετατρέπεται σταθερά σε μια κρίση εργασιακή και ανθρωπιστική.  Οι άνεργοι ήδη το τέλος του 2012 θα
ξεπεράσουν το 1.400.000 άτομα.
Το ποσοστό ανεργίας το
Σεπτέμβριο του 2012 ανήλθε σε 26,0%, έναντι 18,9% το Σεπτέμβριο του 2011 και
25,3% τον Αύγουστο του 2012. Το σύνολο των απασχολουμένων κατά το Σεπτέμβριο
του 2012 εκτιμάται ότι ανήλθε σε 3.695.053 άτομα. Οι άνεργοι ανήλθαν σε
1.295.203 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 3.373.692
άτομα.  Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά
325.334 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2011 (μείωση 8,1%) και κατά 21.626
άτομα σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012 (μείωση 0,6%).
Οι
άνεργοι αυξήθηκαν κατά 356.495 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2011
(αύξηση
38,0%) και κατά 34.670 άτομα σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012 (αύξηση 2,8%).
Οι οικονομικά
μη ενεργοί, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν
εργασία,
αυξήθηκαν κατά 283 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2011 (μηδενική
μεταβολή) και μειώθηκαν κατά 3.119 άτομα σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012
(μείωση 0,1%).

Προκειμένου να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της  ανατροπής που έχει συντελεστεί στην ελληνική
κοινωνία, απλά χρειάζεται να αναφερθεί ότι  το 1991 το σύνολο των απασχολουμένων στην
Ελλάδα ήταν 3,6 εκατ. εργαζόμενοι και ότι  το 2008 ανέρχονταν ι στα 4,6 εκατ., για να
υποχωρήσουν στα τέλη 2012 πάλι στα 3,6 εκατ. εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει πως
μέσα σε 4 χρόνια χάθηκαν 1 εκατ. θέσεις εργασίας, που χρειάστηκαν 17 χρόνια για
να δημιουργηθούν! Γυρίσαμε πίσω στο 1991 από πλευράς απασχόλησης! Στην οικονομία
, όπως και στη ζωή  ισχύει ότι  εύκολα καταστρέφεται αυτό που δύσκολα και
επώδυνα κτίστηκε, ασχέτως αν οικοδομήθηκε σε λάθος βάση…

Εδώ γεννιούνται αρκετά
ερωτήματα τα οποία πρέπει να κληθούν να απαντήσουν όλοι όσοι , με τον ένα ή τον
άλλο τρόπο έχουν εμπλακεί στο οικονομικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής
που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα.
 Το πρώτο ερώτημα είναι το ακόλουθο :
αυτό το τεράστιο ποσοστό ανεργίας που προκλήθηκε ως επακόλουθο της
ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής «διάσωσης» της χώρας είναι το αναλογούν
κόστος ευκαιρίας το οποίο πρέπει να καταβάλει η ελληνική κοινωνία ; Υπάρχει
κάποια νέα οικονομική αποτίμηση ως προς αυτό το σημείο από την Τρόικα και το κυβερνητικό
οικονομικό επιτελείο, διότι ότι έχει υπολογισθεί ως πρόβλεψη σε αυτό το σημείο
έχει διαψευσθεί κατά κατηγορηματικό τρόπο. Στο σημείο αυτό χρειάζεται να
ειπωθεί η αλήθεια στον ελληνικό λαό όσο πικρή και αν είναι.
Το δεύτερο ερώτημα είναι το εξής: μέχρι ποιού σημείου εκτιμά το οικονομικό
επιτελείο ότι θα είναι ανεχτό το ύψος της ανεργίας και για πόσο χρονικό
διάστημα θα διαμορφωθεί ο μέσος χρόνος παραμονής στην ανεργία  ώστε να μην δημιουργηθεί  απαξίωση  των ικανοτήτων των ανέργων σε βαθμό που να
είναι αδύνατον  να χρησιμοποιηθούν με
τρόπο επωφελή για την οικονομία;
Η αύξηση της απασχόλησης και η μείωση της ανεργίας δεν είναι κάτι το γενικό
και αόριστο για την ελληνική  οικονομία
και κοινωνία. Δεν μπορεί να καλυφθεί με ρητορικές δηλώσεις άνευ περιεχομένου
σαν και αυτές που σε τακτά χρονικά διαστήματα προβαίνουν οι εκάστοτε
«δυστυχείς» υπουργοί εργασίας οι οποίοι εκτελούν τα προαποφασισμένα από την
τρόικα και το υπουργείο οικονομικών. Παράδειγμα τέτοιων δηλώσεων είναι και οι
πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση σύμφωνα με την οποία : «π
ροτεραιότητές
μας είναι η μείωση της ανεργίας και η πάταξη της ανομίας στα ασφαλιστικά ταμεία
και την αγορά εργασίας» χαρακτηρίζοντας το 2013 ως έτος νοικοκυρέματος. Υπάρχει
κάτι συγκεκριμένο να μας πει ο υπουργός για το πώς αυτή η προτεραιότητα θα
γίνει πραγματικότητα; Διαφορετικά ότι και να λεχθεί αποτελεί μόνο υπόσχεση
χωρίς δυνατότητα πραγμάτωσης.
Επίσης ο πρωθυπουργός της χώρας δήλωσε μεταξύ άλλων
:  «Το 2012 αλλάξαμε την εικόνα της χώρας
μας στο εξωτερικό. Το 2013 θα αλλάξουμε την ελληνική πραγματικότητα, με έμφαση
στην ανάκαμψη και την κοινωνική συνοχή… Κανένα εμπόδιο δεν μας σταματά,
κανένα κόπο δεν υπολογίζουμε, για να αποκατασταθεί και η τελευταία αδικία, για
να χτυπηθεί η διαφθορά, για να βρει δουλειά και ο τελευταίος άνεργος».
Είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς την υπέρμετρη
αισιοδοξία , για να μην την ονοματίσουμε διαφορετικά, των λόγων του πρωθυπουργού.
Όμως  η πραγματικότητα εντελώς άλλα μας δείχνει.
Το 2013 θα είναι έτος ύφεσης και θεαματικής νέας αύξησης της ανεργίας και της
φτώχειας, αλλά και γιατί με την πολιτική της βίαιης δημοσιονομικής πολιτικής  έχει διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός και κάθε
έννοια συνοχής στη βάση της ελληνικής κοινωνίας κατά τρόπο που η αποκατάσταση
της αδικίας και της αναδουλειάς μόνον σαν κακόγουστο και τραγικό αστείο να
ακούγεται στ’ αυτιά των Ελλήνων εργαζομένων και των ανέργων.  Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία , από το 2008
μέχρι  και το 2012 η απασχόληση στην Ελλάδα
μειώθηκε κατά -22%, ενώ η ανεργία  αυξήθηκε 3,5 φορές- από 7,5% σε 26%! Μιλάμε
για ένα μοναδικό όσο και τρομακτικό σοκ το οποίο υπέστη η ελληνική κοινωνία, το
οποίο και θα συνεχιστεί το 2013 εντονότερα ακόμη, εξαιτίας των νέας απορρόφησης
9,2 δις ευρώ από το εισοδηματικό κύκλωμα , με αποτέλεσμα το 39% της ελληνικής
κοινωνίας να βρεθεί στο περιθώριο της φτώχειας και του αποκλεισμού. Επίσης δεν
θα πρέπει να λησμονούμε ότι η απορρόφηση από το εισοδηματικό κύκλωμα θα
συνεχισθεί και την τριετία 2014-2016.
Γίνεται φανερό ότι ο πρωθυπουργός «απλά υπόσχεται»
 πως τίποτα δεν θα τον σταματήσει μέχρι
να βρει δουλειά κι ο τελευταίος άνεργος. Όμως προηγουμένως θα πρέπει να μας πει
πότε θα υπάρξει ο ‘τελευταίος άνεργος’, αφού συνεχώς προστίθενται νέοι στη
λίστα της  ανεργίας;
Έχει  υπολογίσει το κυβερνητικό επιτελείο τι ρυθμοί
ανάπτυξης απαιτούνται ώστε  να
δημιουργηθούν πάλι 1 εκατομμύριο χαμένες θέσεις εργασίας, ώστε η ανεργία να
επιστρέψει πάλι στο  8%, και πότε
πιστεύει πως είναι αυτό δυνατό; Δύσκολη ερώτηση , καμία απάντηση.
 Ας
υποθέσουμε πως το 8% ανεργία είναι δομική και αποτελεί τον σκληρό πυρήνα που
δεν στοχοποιείται κι ας δεχθούμε πως στόχος-υπόσχεση της κυβέρνησης Σαμαρά είναι
η απορρόφηση του. Τι πρέπει να συμβεί για να απορροφηθεί, 1 εκατ. ανέργων της
τελευταίας τετραετίας, πχ, ως το 2020 ;
Την περίοδο 2000-2008 της μεγάλης μεγέθυνσης-φούσκα
της οικονομίας δημιουργήθηκαν 470 χιλιάδες καθαρές θέσεις απασχόλησης με ετήσια
αύξηση 1,6% όταν η οικονομία αναπτυσσόταν  περίπου με  4,0% αντίστοιχα. Αν χρειάζεται τώρα να
απορροφηθούν 1 εκατ. άνεργοι στην επταετία 2014-2020 με τη δημιουργία
αντίστοιχων καθαρών θέσεων εργασίας τότε θα απαιτηθεί αύξηση απασχόλησης 3,6%
ετησίως, η οποία με τη σειρά της θα απαιτήσει αύξηση του ΑΕΠ 9,0% ετησίως! Αλλά
ακόμη και το μισό του στόχου -δηλαδή 500 χιλιάδες ανέργους- να θελήσει να
αποκαταστήσει η κυβέρνηση , θα χρειαστεί ετήσια αύξηση του ΑΕΠ 4,5%, δηλαδή
μεγαλύτερη από αυτή που σημειώθηκε την περίοδο της μεγέθυνσης-φούσκας, όταν,
εκτός από τον αθρόο δανεισμό, τα δημόσια ελλείμματα, τους κοινοτικούς πόρους
και την Ολυμπιάδα, βοηθούσε υποστηρικτικά η ισχυρή διεθνής ανάπτυξη και η
ευνοϊκή ψυχολογία από την ένταξη στο ευρώ.
Είναι γνωστό ότι στη σημερινή συγκυρία  τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπάρχει.. Συνεπώς,
ρυθμοί ανάπτυξης πάνω από 2%-2,5% πρέπει να θεωρούνται εξωπραγματικοί. Ακόμη
και στη καλύτερη των περιπτώσεων, που η οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει
σταδιακά από το 2014, όπως ευελπιστεί η κυβέρνηση, δεν υπάρχει περίπτωση να το
νιώσει αυτό η κοινωνία ως αισθητή αύξηση των ευκαιριών απασχόλησης και
απορρόφησης της φτώχειας και της ανεργίας. Αποκατάσταση της προηγούμενης από
την κρίση κατάστασης απασχόλησης είναι ένα άπιαστο όνειρο για πολύ καιρό ακόμη.
Βεβαίως υπάρχει για τους έλληνες ο γνωστός δρόμος της μετανάστευσης. Δεν πρέπει
να ξεχνούμε ποτέ ότι αυτός αποτελούσε πάντοτε μια σίγουρη διέξοδο.