Πρόθυμοι υπάρχουν πάντοτε για να υπηρετήσουν τις εκάστοτε εξουσίες. Χωρίς αυτούς άλλωστε δύσκολα θα μπορούσαν αυτές να λειτουργήσουν και να διεκπεραιώσουν την αποστολή τους. Όμως στην εποχή μας , όπως και σε παλαιότερες ανάλογες εποχές , τα όρια των προθύμων έχουν διευρυνθεί . Τόσο ποσοτικά (έχουν αυξηθεί) όσο και σε αυθάδεια και απίθανο θράσος. Σε μια εποχή η οποία έχει θεοποιήσει την έννοια της αποτελεσματικότητας η προσφορά των προθύμων είναι σημαντικότατη παρά το ότι οι μορφές εμφάνισης που χρησιμοποιούν φαίνεται ότι να κινούνται με χαλαρούς ρυθμούς (τύπου φιλοσοφικών συζητήσεων).
Η καθιέρωση της λειτουργίας της «ελεύθερης» οικονομίας , του μνημονίου , της αποσάθρωσης των όποιων κατακτήσεων που λειτουργούσαν στην εμπέδωση και την επέκταση της Δημοκρατίας , δεν είναι μια εύκολη δουλειά.
Στην προσπάθεια αυτή έχουν επιστρατευθεί τρομακτικού μεγέθους μηχανισμοί (στελεχωμένοι από πρόθυμους) ,αφενός για να ενσωματώσουν τις συνειδήσεις σ’ ένα σύστημα που εμφανίζεται σαν το μοναδικό ευκταίο ή και εφικτό και αφετέρου για να διαπεράσουν την εμπορευσιμότητα ως τις πιο μύχιες πτυχές της ζωής μας. Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τέσσερις κοινωνικές ομάδες οι οποίες αποτελούν τους κύριους μηχανισμούς προώθησης των σχεδίων της νέας ολιγαρχίας.
Την πρώτη ομάδα αποτελούν τα στελέχη της τεχνοεπιστήμης (δηλαδή της εφαρμοσμένης επιστήμης ως καθοδηγούμενη έρευνα) τα οποία στο όνομα των τεχνολογικών εξελίξεων επιταχύνουν την επικράτηση και την κυριαρχία των πολυεθνικών επιχειρήσεων και της εθνικής και διεθνούς τεχνογραφειοκρατίας , δηλαδή υψηλού επιπέδου μάνατζερ του δημοσίου ,που η αρμοδιότητά τους είναι να προσδιορίζουν τους κανόνες λειτουργίας και ελέγχου των εφαρμοζομένων μέσων.
Η δεύτερη ομάδα αποτελείται από τους κατασκευαστές ιδεών, συμβόλων, ρητορικής , και κατάρτισης, τους εκπροσώπους δηλαδή της «εκπαίδευσης» και των ΜΜΕ. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ακαδημαϊκών δασκάλων που υπηρετούν ευθέως τα συμφέροντα μεγάλων επιχειρήσεων , χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων , και λαμβάνουν πάσης φύσεως θέσεις συμβούλων στις παρυφές αλλά και στον πυρήνα της κρατικής εξουσίας. Οι δημοσιογράφοι στην πλειοψηφία τους , ειδικά όσοι απασχολούνται στα λεγόμενα καθεστωτικά ΜΜΕ , ακολουθούν και αυτοί τον ίδιο δρόμο
Επειδή οι συμμετέχοντες σε αυτές τις ομάδες ανήκουν στην κυρίαρχη τάξη και μάλιστα στην πλειοψηφία τους είναι τρόφιμοι του κράτους, το συμφέρον τους φυσικά βρίσκεται σε μια τάξη πραγμάτων που τους καθιστά προνομιούχους. Κυρίαρχοι σε κυριαρχούμενη θέση, οι οποίοι, κάτω από ειδικούς συσχετισμούς, αγωνίζονται ενάντια στους κυρίαρχους , στηριζόμενοι πάνω στους εντελώς κυριαρχημένους, δηλαδή στους εργαζόμενους και γίνονται οι αρχηγοί του λόγου τους.
Η τρίτη ομάδα αποτελείται από τους τραπεζίτες και τους χρηματιστές , η λογική των οποίων χαρακτηρίζεται ως λογική αρπαγής. Η παγκόσμια αγορά επιτρέπει στην ομάδα αυτή να δρα με κινήσεις αρπακτικού. Το κράτος σαν οργάνωση κυριαρχίας ορισμένων κοινωνικών ομάδων , περιμένει από αυτούς τις κατευθυντήριες γραμμές για την οικονομική και πολιτική συμπεριφορά του, καθώς και την υποστήριξη των μέτρων του.
Η τέταρτη ομάδα αποτελείται από τους πολιτικούς και τους συμβούλους τους (πρώην και νυν) οι οποίοι έχουν υποταχθεί πλήρως στα επιχειρηματικά συμφέροντα και στα κελεύσματα των οικονομικών ελίτ εγκαταλείποντας κυριολεκτικά το ρόλο για τον οποίο έχουν επιλεχθεί (με τον τρόπο που έχουν επιλεχθεί).
Ποιες είναι οι δυνάμεις εκείνες που μπορούν να αντιπαλέψουν σε αυτό το μέτωπο των …προθύμων; Όσο δεν ομιλούμε για αυτό το ζήτημα δεν μπορούν να υπάρξουν διαφορετικές λύσεις από αυτές που βιώνουμε εδώ και καιρό.
Κώστας Μελάς.
