Ο Σόιμπλε υπογράμμισε πως αναμένει ότι ως το Μάρτιο θα έχει προκύψει η συνολική αυτή λύση, αλλά αρνήθηκε να διευκρινίσει περαιτέρω σχετικά με το τί αναμένει ότι θα περιλαμβάνει αυτή. Όμως οι υπάρχουσες πληροφορίες «ομιλούν» για συγκεκριμένες λύσεις μέσω των οποίων θα επιχειρηθεί η αντιμετώπιση της κρίσης. Η πρώτη προτεινόμενη λύση είναι η αύξηση των διαθέσιμων πόρων του γνωστού Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας – EFSF έτσι ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε μελλοντικές ανάγκες χωρών όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία ή το Βέλγιο. Το εξεταζόμενο σενάριο είναι αυτό που προβλέπει τον διπλασιασμό του αποθεματικού του EFSF για την ευρωζώνη, στο 1,5 τρισ. Ευρώ[1]. Αξιωματούχοι της ΕΕ συζητούν τρόπους για να καταστεί πιο αποτελεσματικό το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας EFSF. Αυτό που σκέφτονται είναι η διαφαινόμενη πρόταση του κ. Τρισέ μέσα από γνωστές δηλώσεις του ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας πρέπει να διαθέτει μέγιστη δυνατή ευελιξία και τη μέγιστη δυνατότητα ποσοτικά και ποιοτικά. Ουσιαστικά η ΕΚΤ έχει ζητήσει από τους ηγέτες της Ε.Ε. “ευελιξία”, ώστε να μπορεί το EFSF να αγοράζει κρατικά ομόλογα αντί να το κάνει αυτό η ΕΚΤ και μάλιστα σε “ποσότητα” ικανή να ανακόψει την πίεση των αγορών όταν αυτή εκδηλώνεται εις βάρος μιας χώρας μέλους.
Για το λόγο αυτό άλλωστε η ΕΚΤ υποστηρίζει την αύξηση των πόρων του Ταμείου, αλλά επιπρόσθετα ετοιμάζεται να απαιτήσει αύξηση των κεφαλαίων της για να καλύψει πιθανές επισφάλειες από τις ζημιές των κρατικών ομολόγων που έχει ήδη αγοράσει. Τούτο θα επιτρέψει στην ΕΚΤ να αποσύρει το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων που έθεσε σε εφαρμογή τον Μάιο του 2010 για να στηρίξει τις περιφερειακές χώρες της Ευρωζώνης μέσω των μη συμβατικών μέσων νομισματικής πολιτικής.
Η πρώτη πρόταση , η οποία φαίνεται ότι είναι η πλέον πιθανή να υιοθετηθεί από την ΕΕ ίσως και στη συνεδρίαση του Μαρτίου , όμως θα συνοδεύεται από την απαίτηση μεγαλύτερης δημοσιονομικής πειθαρχίας και από περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις όπως έχει δηλώσει ήδη η ΕΕ. Σύμφωνα με τη νέα αυτή διαδικασία, οι κυβερνήσεις των χωρών μελών θα είναι υποχρεωμένες έως τα μέσα Απριλίου κάθε έτους να υποβάλλουν στις Βρυξέλλες τις γενικές κατευθύνσεις των σχεδίων προϋπολογισμού του επόμενου χρόνου, ενισχύοντας περαιτέρω την ήδη ασφυκτική επιτήρηση των εθνικών οικονομιών μη αφήνοντας σχεδόν κανένα περιθώριο ευελιξίας σε αυτό που θα έχουν αποφασίσει οι Βρυξέλλες. Με βάση τον σχεδιασμό αυτό ,που όπως είπαμε θα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του EFSF – για τους επικριτές του ισοδυναμεί με σημαντικό περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας των χωρών-μελών- προβλέπεται ότι πριν από τα τέλη Ιουλίου κάθε έτους, το Συμβούλιο, με βάση τις σχετικές συστάσεις της Κομισιόν, θα υποδεικνύει σε κάθε κράτος-μέλος τα ενδεδειγμένα μέτρα, τα οποία θα πρέπει να περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς ώστε να αποφεύγονται δημοσιονομικοί εκτροχιασμοί.
Κώστας Μελάς