Το Σύμφωνο Σταθερότητας και …η επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας.

ΣΤΙΣ 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ξεκαθαρίσει τη στάση της για τις χώρες της ευρωζώνης που έχουν υπερβολικό έλλειμμα, δίνοντας έτσι συνέχεια στις τελευταίες αναθεωρημένες προβλέψεις της  Δευτέρας 19.01.2009.

 Πέντε μέλη της (Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Μάλτα) παρουσιάζουν το 2008 δημόσιο
έλλειμμα άνω του ορίου του 3% του ΑΕΠ, στις οποίες αναμένεται να προστεθούν το
2009 και άλλες 3 χώρες (Ιταλία, Πορτογαλία, Σλοβενία).

Τα πράγματα επιδεινώνονται ακόμη περισσότερο το 2010, δεδομένου ότι προβλέπεται να παρουσιάσουν υπερβολικό έλλειμμα άλλες 4 χώρες (Βέλγιο, Γερμανία, Αυστρία, Σλοβακία), ενώ σύμφωνα ,πάντα με τις προβλέψεις ,θα εξέλθουν δύο (Σλοβενία, Μάλτα). Επομένως το 2010, 10 από τα 16 κράτη-μέλη της
ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία, αναμένεται ότι θα έχουν υπερβολικό έλλειμμα.

Η ΕΕ  δεν πρόκειται να ξεχάσει το Σύμφωνο Σταθερότητας στις συστάσεις που θα κάνει στο Ecofin της
10ης Μαρτίου. Απόδειξη οι δηλώσεις της τριάδας Αλμούνια- Γιούνκερ-Τρισέ ότι δεν τίθεται θέμα μη εφαρμογής του Συμφώνου, με την απαιτούμενη, φυσικά, λόγω κρίσης, ευελιξία… Από εκεί και πέρα, Η ΕΕ θα απευθύνει συστάσεις, φροντίζοντας να μην πιάσει από το λαιμό καμία κυβέρνηση, και θα αναληφθούν δεσμεύσεις, υπό τη μορφή υποσχέσεων. Με το παιχνίδι που θα παιχθεί θα επιδιωχθεί να βγει προς τα έξω ότι εφαρμόζεται το Σύμφωνο. Στη συνέχεια, όλα θα πάνε χαλαρά.

Το ουσιαστικό ερώτημα είναι όχι το αν η ΕΕ θα αποφασίσει την τήρηση των κανόνων του Συμφώνου αλλά γιατί συνεχίζει να τίθεται ως θέμα συζήτησης εν μέσω μιας βαθιάς παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Οι ιθύνοντες της ΕΕ  όχι μόνο δεν προέβλεψαν έγκαιρα τις επιπτώσεις της αμερικάνικης χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ευρώπη αλλά συνεχίζουν  ακόμα και σήμερα να θέλουν τη
σχεδόν τυφλή εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού στην Ε.Ε., την οποία  πληρώνουν ακριβά σήμερα οι ευρωπαϊκές οικονομίες . Οι Αλμούνια και Γιούνκερ αναγνώρισαν ότι «έπεσαν έξω». Όμως αυτό
δεν τους οδηγεί να αναγνωρίσουν ότι τα θεωρητικά και ιδεολογικά εργαλεία στα οποία στήριξαν τις πολιτικές τους είναι λανθασμένα. Ανέκαθεν ισχυριζόμουν ότι η οικονομική πολιτική που ασκείται στην ΕΕ , στηριζόμενη σε συγκεκριμένους γραφειοκρατικούς και άκαμπτους θεσμικούς μηχανισμούς (ΕΚΤ, Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης κτλ) είναι περισσότερο νεοφιλελεύθερη από την αντίστοιχη των ΗΠΑ.
Μεσούσης της κρίσης αυτό γίνεται σαφέστερο. Το ερώτημα είναι αν πρέπει να επιβιώσουν πρωτίστως οι οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών . Αν η απάντηση είναι ναι τότε όλες οι ενστάσεις και οι ιδεοληψίες περνούν στο περιθώριο. Η διάσωση δεν μπορεί να γίνει με τους όρους που προκάλεσαν την καταστροφή.

Το πραγματικό αντικείμενο των επερχόμενων ευρωεκλογών δεν μπορεί παρά να είναι α)το άνοιγμα της συζήτησης για τον απολογισμό της ένταξης της χώρας μας κατ’ αρχάς στη ζώνη του ευρώ και

Β) η συζήτηση για αυτό καθ’ αυτό το ευρωπαϊκό μόρφωμα.

Τώρα η ελληνική οικονομία αρχίζει να γεύεται τους πρώτους καρπούς της κρίσης. Παρά τα αλλεπάλληλα μηνύματα τουλάχιστον τα τελευταία δύο έτη , οι ιδεοληψίες περί την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης , δεν επέτρεψαν να αντιληφθεί τα επερχόμενα.

Προβάλλοντας ως αδιάψευστο μάρτυρα των επιτυχιών της το ρυθμό μεγένθυσης του ΑΕΠ , αδιαφόρησε παντελώς για την εξέλιξη άλλων σημαντικών μακροοικονομικών δεικτών , όπως το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το δημόσιο χρέος και το πλέον σημαντικό ,την συνεχώς μειούμενη παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας [1] .
Η συνεχώς μειούμενη παραγωγική βάση και η αδυναμία επέκτασης της είναι ένας από τους βασικούς λόγους που  κατέστησαν ως αιχμή του δόρατος της ελληνικής οικονομίας το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Το 2009 αλλά και το 2010 θα είναι πολύ δύσκολα έτη για την ελληνική οικονομία και για τους έλληνες εργαζομένους. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της ΕΕ η ελληνική οικονομία το 2009 θα αυξηθεί κατά 0,2 % έναντι 2,9% το 2008, 4,0% το 2008 και 4,5% το 2006. Επομένως η ελληνική οικονομία θα υποστεί μείωση του ρυθμού μεγένθυσης κατά 2,7% η οποία είναι ίση με το Μ.Ο των χωρών της
ευρωζώνης.

Αυτό σημαίνει ότι ενώ κατά το 2008 το ΑΕΠ αυξήθηκε σε απόλυτους αριθμούς κατά 6,846 δις ευρώ , το 2009 θα αυξηθεί μόνο κατά 470 εκατομμύρια ευρώ . Δηλαδή θα επέλθει μια σημαντικότατη μείωση της αύξησης του ΑΕΠ. Το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών θα συνεχίσει να κυμαίνεται στο πολύ υψηλό 13,0% του ΑΕΠ , παρόλη τη μείωση της εξωτερικής ζήτησης λόγω κρίσης υπογραμμίζοντας την εγγενή αδυναμία των μικρών χωρών της ΕΕ όπως η Ελλάδα να αντεπεξέλθουν σε οικονομικά περιβάλλοντα δομημένα στα μέτρα μεγάλων και ισχυρών οικονομιών όπως η Γερμανία ή χωρών με διαφορετική  ιστορικά οικονομική , κοινωνική και πολιτιστική δομή  όπως η Σουηδία ή Ολλανδία.